Στα πλαίσια της στήλης Q&A Mental Sessions, σας ρωτήσαμε: «Γιατί όλο και περισσότεροι νέοι στρέφονται στα ναρκωτικά»;

Η κακοφωνία της σύγχρονης ζωής μπορεί να είναι εκκωφαντική και εξαντλητική μας λέει ο Πρεμ Ράβατ. Σε αυτό το σοφό βιβλίο, απόσταγμα μελέτης μιας ολόκληρης ζωής και γεμάτο με ισχυρές ιδέες και συναρπαστικές ιστορίες, μας δείχνει τον τρόπο να ελαττώσουμε τον θόρυβο για να «ακούσουμε τον εαυτό μας» - και να μάθουμε να ακούμε και τους άλλους.

Αγαπημένη μου φίλη, γυναίκα εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Απευθύνομαι σε εσένα που μπορεί να νιώθεις μπερδεμένη, μπορεί να αισθάνεσαι διαφορετική, που δεν έχεις καταφέρει ακόμα να γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου, που χρειάζεται να πάρεις την «άδεια» για να μιλήσεις ή για να αποφασίσεις, που φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου και διστάζεις να τολμήσεις.

Όταν σκεφτόμαστε τη συμπεριφορά του παιδιού ή του εφήβου μας, βλέπουμε συχνά το επιφανειακό μέρος που μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πάντα πλήρως.

Τι είναι αυτό άραγε που μας ωθεί να σκεφτούμε αρνητικά για ένα γονέα και τις πρακτικές του; Πόσο συχνά παρατηρείται σε ενήλικες, γονείς ή όχι, να σχολιάζουν το μεγάλωμα των παιδιών κάποιου άλλου ανθρώπου;

Σύμφωνα με το λεξικό, προσδοκία είναι η αναμονή ή η ελπίδα ότι θα συμβεί κάτι καλό. Αν αναλύσουμε τις λέξεις αρχικά θα δούμε πως όταν έχω μια προσδοκία, αναμένω να συμβεί κάτι συγκεκριμένο. Ίσως να ελπίζω στην αρχή να συμβεί, σαν επιθυμία.

Στην καριέρα μου ως θεραπεύτρια /κοινωνική ανθρωπολόγος, συναντάω πολύ συχνά σε θεραπευόμενους μου, τον ύφαλο της συναισθηματικής χειραγώγησης από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Μήπως είσαι από τους ανθρώπους που παίρνουν προσωπικά κάτι ενοχλητικό όταν αυτό συμβαίνει; Από τους ανθρώπους που μπορεί να ενοχληθούν εύκολα από συμπεριφορές του άλλου ή από καταστάσεις;

Μια τέτοια συνθήκη σε οποιοδήποτε σπίτι είναι στενάχωρη και αποκαρδιωτική για τον κάθε γονέα. Το ζήτημα όμως είναι να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος δράσης μέσα στην οικογένεια, ώστε το νεαρό αυτό πλάσμα να βοηθηθεί και όχι να βυθιστεί περισσότερο. 

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση. Μια βαθιά κοινωνικού περιεχομένου παράσταση, ένα στοχαστικό, φιλοσοφικό δράμα είχε λάβει τέλος. Ο Victor στεκόταν ακίνητος πίσω από την αυλαία σκεπτικός, κοιτάζοντας το σκούρο κόκκινο χρώμα της κουρτίνας που σε λίγο θα άνοιγε για την βαθιά υπόκλιση στο κοινό.