1. Η ανάγκη για δεσμό και εξάρτηση είναι μια έμφυτη δύναμη του οργανισμού μας.  Η εξάρτηση που έχει κατηγορηθεί από το πολιτισμό μας σαν ένα παιδικό σύνδρομο που "πρέπει" να ξεπεραστεί στην ενήλικη ζωή είναι κάτι που μας ακολουθεί και έχει αποδειχτεί ότι το αντίθετο είναι μύθος ιδιαίτερα η ανάγκη για αλληλεξάρτηση, συμπαράσταση και αγκαλιά, μας ακολουθεί μέχρι τα βαθιά γεράματα.

50 χρόνια έρευνας έχουν δείξει ότι, υπάρχει τρόπος να βοηθήσει γονείς, αλλά και επαγγελματίες, να βρουν το κλειδί και να ξεκλειδώσουν το μυστήριο των δύσκολων συμπεριφορών των παιδιών, δίνοντας τους ένα ανανεωμένο αίσθημα επιτυχίας και αυτοπεποίθησης.

Τεράστια τα ψυχικά και συναισθηματικά οφέλη του μητρικού θηλασμού. Εκπληρώνει βαθιές ψυχικές ανάγκες στο δίδυμο μαμάς-μωρού, ανάγκες που δημιουργούν " Σύνδεση", "Ασφάλεια", "Σχέση", "Εμπιστοσύνη". 
Οι ανάγκες που εκπληρώνονται με τον μητρικό θηλασμό, υπάρχουν και πατάνε επάνω στην απαρχή, με την απαρχή να είναι η έννοια Συναισθηματική Δημιουργία.

Ο άνθρωπος χρειάζεται συναισθηματικούς δεσμούς με τους «σημαντικούς» άλλους για να είναι σωματικά και ψυχικά υγιής, για να καταφέρει να επιβιώσει. Το συναισθηματικό δέσιμο είναι μια ανάγκη πρωταρχική και τόσο σημαντική, όσο και η ανάγκη για τροφή και ασφάλεια. Η στέρηση της ψυχικής επαφής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων ξεκίνησε αρχικά να ορίζεται από τον S. Freud μέσα από την θεωρία των ενορμήσεων (1995). Πιο συγκεκριμένα ο Freud πρώτός μελέτησε την σημασία των σχέσεων που αναπτύσσει το βρέφος με το περιβάλλον του δηλαδή αρχικά της σχέσης του με την μητέρα και με τον πατέρα.

Η οικογένεια αποτελεί το περιβάλλον μέσα στον οποίο τα μέλη της έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με συμπεριφορές και στάσεις που διαμορφώνουν, σύμφωνα με έρευνες, τον τρόπο με τον οποίο θα συνδεθούν αργότερα στη ζωή τους με άλλους ανθρώπους αλλά και την εικόνα και ιδέα που θα έχουν για την οικογένεια.

Η θεωρία δεσμού παρέχει ένα πλαίσιο για την κατανόηση σημαντικών πτυχών της διαπροσωπικής λειτουργίας στα παιδιά και στους ενήλικες και τα τελευταία χρόνια έχει βρει πρόσφορο πεδίο στον χώρο της ψυχοθεραπείας. Αυτό το κεφάλαιο περιγράφει τη θεωρία δεσμού και τις εφαρμογές της στην ψυχοθεραπεία.

Στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών σπουδών μου στην Παιδοψυχολογία, του τμήματος ψυχολογίας του Βρετανικού Πανεπιστημίου του Central Lancashire, διεξάγω μια έρευνα σε ελληνικό πληθυσμό, η οποία έχει ήδη λάβει έγκριση από την επιτροπή ηθικής και δεοντολογίας.

Μεταξύ 1960 και 1970, ο John Bowlby, Άγγλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, ανέπτυξε τη Θεωρία της Προσκόλλησης ή Δεσμού (Attachment theory) η οποία εξηγεί τη δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων καθώς και τις όποιες ανασφάλειες μπορεί να υπάρχουν σε αυτές. Με απλά λόγια, η θεωρία αυτή πρεσβεύει ότι η σχέση που είχαμε ως βρέφη με τους γονείς μας ή με τους ανθρώπους που μας φρόντιζαν, παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα σχετιζόμαστε σε όλες τις σχέσεις μας στο μέλλον και κατά συνέπεια τι βαθμό οικειότητας θα θέλουμε να καλλιεργήσουμε μέσα σ'αυτές.

Μητρότητα και μητρική αγάπη

Αδιαμφισβήτητα, η μητρότητα ως έννοια και ως ρόλος εμπεριέχει ή θα έπρεπε να εμπεριέχει όρους ανιδιοτελούς αγάπης, αφοσίωσης, προσφοράς, αποδοχής, ασφάλειας. Πολύ συχνά, η μητρική αγάπη ταυτίζεται με τη θυσία, η προσφορά στο παιδί με τη στέρηση των προσωπικών αναγκών της μητέρας και η αποδοχή του παιδιού με άρνηση του εαυτού της.

Σύμφωνα με τον Goffman, ιδρυματισμός είναι όταν ένας μεγάλος αριθμός ατόμων αποκόπτεται από την κοινωνία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ζει πλέον μία έγκλειστη ζωή και υπάρχουν περιπτώσεις όπου άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε δομές με εντελώς διαφορετικό σύστημα κανόνων διαβίωσης, όπως οι φυλακές, μια μοναστική δομή, ή το δωμάτιο ενός οικοτροφείου. 

Ο θεραπευτής ως άτομο είναι όργανο με πρωτογενή επίδραση στο θεραπευτικό εγχείρημα. Οι ακαδημαϊκές ικανότητες των συμβούλων, όπως είχαν αξιολογηθεί όταν σπούδαζαν και η επιτυχία τους ως θεραπευτές δεν έχουν ανάλογη σχέση. Όλοι εφόσον αποφοίτησαν έχουν αποκτήσει τις βασικές πνευματικές ικανότητες για να είναι σύμβουλοι.

Πώς τα παιδιά λοιπόν κάνουν φίλους; Τα νεογέννητα μωρά γεννιούνται έτοιμα να κοινωνικοποιηθούν. Σε όλη την εξελικτική ιστορία μας, η ικανότητα να συνάπτει κανείς φιλικούς δεσμούς υπήρξε μια κρίσιμη ικανότητα επιβίωσης.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στο να μάθουν τα παιδιά τους πώς να κάνουν φίλους.

Υπάρχουν κανόνες στην αγάπη; με ρώτησε πρόσφατα μια φίλη. Από την προσωπική μου μελέτη και εκπαίδευση αλλά και από την εμπειρία μου στην συμβουλευτική, θεωρώ πως ναι, υπάρχουν τρόποι να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια ασφαλή σχέση αγάπης που να χαρακτηρίζεται από συναισθηματική παρουσία, κατανόηση και δέσμευση.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολες, ούτε ως προς τη δημιουργία τους, αλλά ούτε ως προς τη διατήρησή τους.

Η παρούσα έρευνα διεξάγεται από τον Ιωάννη Φρατζέσκο στο πλαίσιο πραγματοποίησης της προπτυχιακού επιπέδου διπλωματικής του εργασίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Αυτό το σύμπλεγμα, δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή τραγουδίστρια!… Έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα και την ερωτική επιθυμία, ιδίως σε μακροχρόνιες ή «σοβαρές» σχέσεις. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι (ιδίως οι άνδρες) έχουν ένα τέτοιο σύμπλεγμα στο μυαλό τους, βλέπουν τη σταθερή τους σύντροφο σαν «Μαντόνα» και χάνουν την ερωτική τους επιθυμία για αυτή.

Αν αναρωτιέσαι μήπως σε κακοποιεί συναισθηματικά ο σύντροφός σου κοίτα τις παρακάτω ερωτήσεις. Αν στις περισσότερες απαντήσεις θετικά, θα πρέπει να κοιτάξεις τη σχέση σου λίγο πιο προσεκτικά.

Με τα ποσοστά των διαζυγίων να είναι σε τόσο υψηλά επίπεδα είναι δεδομένο ότι η κατάκτηση μίας δυνατής και ολοκληρωμένης σχέσης προϋποθέτει την επιλογή του σωστού συντρόφου, για τους σωστούς λόγους και στο σωστό χρόνο. Απαιτεί επομένως υπευθυνότητα, ωριμότητα, ειλικρίνεια και βεβαίως συνειδητοποίηση των βασικών προτεραιοτήτων σας.

Συναισθηματική Ανάπτυξη του ατόμου: Με τον όρο «συναισθηματική ανάπτυξη» αναφερόμαστε από τη μία στα συναισθήματα, όπως τα βιώνουν τα άτομα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, και από την άλλη στη ρύθμιση των συναισθημάτων, δηλαδή στην ικανότητα που έχουν τα άτομα να διαμορφώνουν και να ελέγχουν τα συναισθήματά τους ανάλογα πάντα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.