Οι άνθρωποι στο πέρασμα τους από την ζωή διαγράφουν πορείες. Σε αυτές συναντώνται μεταξύ τους, ενώ μοιράζονται τον δικό τους εσωτερικό κόσμο, με αυτόν που βλέπουν γύρω τους. Με προσλαμβάνουσες τις αισθήσεις, τον νου αλλά και την συμπεριφορά τους, χαράσσουν διαδρομές.

Πολλές φορές στη ζωή καλούμαστε να επιλέξουμε. Μόνο που τότε κάθε επιλογή μας φέρνει μπροστά σε έναν διαχωρισμό. Έναν αποκλεισμό. Στερούμαστε έτσι την δυνατότητα να γνωρίσουμε μέσα από αυτά που έχουμε αποκλείσει.

Με βάση την παιδαγωγική την οποία κάποτε μας επέβαλλαν, η απεριόριστη εξουσία του ενηλίκου πάνω στο παιδί θεωρείται ακόμη αυτονόητη. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξάλλου δεν έχουν γνωρίσει κάτι διαφορετικό. Ίσως από ένα παιδί που δεν το πλήγωσαν, μπορούμε να μάθουμε μια εντελώς νέα, ειλικρινή και πραγματικά ανθρώπινη συμπεριφορά. Ένα τέτοιο παιδί δεν δέχεται ανεπιφύλακτα τα παιδαγωγικά επιχειρήματα που εμάς ακόμη μας έκαναν κάποια εντύπωση.

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα κυρίως εξαρτώνται από του οικονομικούς παράγοντες για να ευημερήσουμε. Η οικονομία και το κέρδος έχει εισχωρήσει σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας όλα εξαρτώνται από αυτήν. Έχουμε πειστεί ως κοινωνία πως αν δεν υπάρχει μια άνεση οικονομική δεν θα οδηγηθούμε στην ευτυχία μας.

[ Η σχετικά πρόσφατη θεωρία των χορδών και πως αυτή προσεγγίζει τον στοχασμό του Παρμενίδη περί του Είναι, -ως θεωρία των Πάντων. ] 

Με την ραγδαία πρόοδο της επιστήμης των τελευταίων δεκαετιών, ανατέλλει μια θεωρία που βάσιμα περιγράφει και αποδεικνύει τον φαινόμενο κόσμο επαρκώς: ως ένα αδιάσπαστο και ενιαίου πεδίο.