34 Λάθη που θα ήταν καλό να αποφύγεις ως ψυχοθεραπευτής

Η ψυχοθεραπεία έχει χρησιμοποιηθεί για να οδηγεί τα άτομα προς νέες γνώσεις και μηχανισμούς αντιμετώπισης από τις αρχές του 20ου αιώνα. 

Με την διαδεδομένη της χρήση, η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητο να γίνεται βάσει μεθόδων που υποστηρίζονται από έρευνες και προωθούν την θετική προσαρμογή του πελάτη. 

Οι ερευνητές έχουν ξεχωρίσει κάποιες βασικές συμπεριφορές τις οποίες θα έπρεπε να αποφεύγουν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, με σκοπό να είναι παραγωγικοί στον ρόλο τους ως θεραπευτές.

Αυτό το άρθρο συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα από αυτά τα λάθη και πως μπορούν να τα αποτρέψουν. 

Αποφεύγοντας αυτά τα κοινά λάθη, οι ψυχοθεραπευτές θα είναι σε καλύτερη θέση να ενδυναμώσουν, να καθοδηγήσουν και να στηρίξουν τους πελάτες τους στον δρόμο προς ακόμη μεγαλύτερη συναισθηματική ολοκλήρωση και ευεξία. 

Ψυχοθεραπεία: 12 Λάθη

Τα παρακάτω λάθη είναι γενικής σημασίας, σε διάφορους τύπους ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής. 

1. Ιδιωτικότητα

Η διατήρηση της εμπιστευτικότητας είναι κρίσιμη για την ηθική εφαρμογή των θεραπειών ψυχικής υγείας, και η παραβίαση αυτής μπορεί να αποτελέσει καίριο κλινικό λάθος. Εκτός εάν ο πελάτης έχει δώσει ρητά την άδειά του, ή υπάρχει σοβαρός λόγος να γίνει παραβίαση της εμπιστευτικότητας (λχ. ο πελάτης από τελεί κίνδυνο προς τον εαυτό του ή τους άλλους), οι θεραπευτές είναι δεσμευμένοι με συγκεκριμένους κανόνες εμπιστευτικότητας (Hodgson, Mendenhall, & Lamson, 2013).

Όχι μόνο είναι δικαίωμα του πελάτη να προστατεύονται η ιδιωτικότητα και η εμπιστευτικότητα, αλλά έτσι παρέχεται και νομική προστασία στον επαγγελματία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας πρέπει να προστατεύσουν την ιδιωτικότητα του πελάτη τους. Για παράδειγμα, είναι ευθύνη του θεραπευτή να διατηρήσει ασφαλή τα σχετικά χειρόγραφα και ηλεκτρονικά αρχεία, και να συζητάει τις πληροφορίες του ασθενή μόνο με όσους έχουν από κτήσει νομική πρόσβαση. 

Μαζί με την κατανόηση των κανονισμών νομικής φύσεως, οι θεραπευτές πρέπει επίσης να είναι σίγουροι πώς ο ίδιος ο χώρος να ευνοεί την αρμόζουσα ιδιωτικότητα του πελάτη (Hodgson et al., 2013). Επομένως, ο χώρος αναμονής θα έπρεπε να έχει σωστό καθιστικό και το γραφείο της συμβουλευτικής θα πρέπει να είναι ιδιωτικό και ηχομονωμένο. 

Αντίστοιχα, όλο το συμβουλευτικό προσωπικό πρέπει να κατανοεί την σημασία της εμπιστευτικότητας και να αποφύγει να εκθέσει τις πληροφορίες του πελάτη σε άλλους στον χώρο αναμονής. Δεν είναι μόνο το νομικό πλαίσιο που επιβάλλει την ιδιωτικότητα, αλλά είναι και ηθική υποχρέωση. Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να επιτευχθεί εμπιστοσύνη ανάμεσα στον πελάτη και τον σύμβουλο, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες ο πελάτης να είναι ανοιχτός και να επωφεληθεί από την ψυχοθεραπεία. 

Όταν η συμβουλευτική παρέχεται σε online περιβάλλον, χρειάζεται ακόμη περισσότερη προσοχή στην εμπιστευτικότητα. Υπάρχουν πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν από έναν επαγγελματία που δουλεύει στο διαδίκτυο έτσι ώστε να διατηρεί τη συμμόρφωση με την ιδιωτικότητα και την προστασία όπως αυτή ορίζεται στο Νόμο περί Φορητής Ιατρικής Περίθαλψης και Ευθύνης (ASPE, 1996).

Αυτός περιλαμβάνει αλλά δεν περιορίζεται στα εξής: 

• Απόκτηση γραπτής ενημερωμένης συναίνεσης από τους πελάτες πριν την έναρξη της θεραπείας (Recupero & Rainey, 2018).
• Χρήση πλατφορμών θεραπείας σε απευθείας σύνδεση συμβατών με το HIPAA για να διασφαλίσουν ότι τα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας των πελατών είναι κρυπτογραφημένα (Lustgarten et al., 2020).
• Θέσπιση διαδικασιών για την αναθεώρηση και διατήρηση αυστηρής ασφάλειας, όπως η τακτική ενημέρωση των κωδικών πρόσβασης και η επαλήθευση των χρηστών που έχουν πρόσβαση στις προστατευόμενες πληροφορίες υγείας (PHI) των πελατών (Moore & Frye, 2019).
• Περαιτέρω σκέψεις που πρέπει να λάβουν υπόψη οι σύμβουλοι, περιλαμβάνουν τη διασφάλιση ότι οι πελάτες έχουν πρόσβαση σε έναν ήσυχο, χωρίς αντιπερισπασμούς χώρο για συνεδρίες θεραπείας σε απευθείας σύνδεση, καθώς και τη σημασία της χρήσης τεχνολογίας που μειώνει τις πιθανές διακοπές (Navarro et al., 2020).

2. Δημιουργία σχέσης οικειότητας 

Η ψυχοθεραπεία είναι μια δύσκολη εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς συχνά συνεπάγεται ότι μοιράζονται βαθιά προσωπικά και ανησυχητικά ζητήματα. Παίρνει καιρό να νιώσει ένας πελάτης αρκετά ασφαλής έτσι ώστε να ανοιχτεί, ειδικά όταν έχουν προβλήματα εμπιστοσύνης και στην ευρύτερη ζωή τους. 

Ποιοτική συμβουλευτική σημαίνει ότι ο θεραπευτής δεν κάνει το λάθος να εμπλακεί πολύ γρήγορα, αλλά αντίθετα, χτίζει μια σχέση ασφάλειας και οικειότητας από την αρχή, αφήνοντας χρόνο να εμπεριστατωθεί η εμπιστοσύνη. 

Ενώ η διαδικασία μέσα από την οποία ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας θα μπορέσει να χτίσει αυτή την οικειότητα εξαρτάται από το εκάστοτε άτομο, οι πιο ικανοί σύμβουλοι μπορούν να καταλάβουν τον βαθμό της διαθεσιμότητας του κάθε πελάτη από την αρχή της θεραπείας. Η οικειότητα, με τρόπο που εξυπηρετεί τις ανάγκες του πελάτη είναι πολύ σημαντική, αφού αυξάνει το κίνητρο του πελάτη να δουλέψει μαζί με τον θεραπευτή για να πετύχουν τους στόχους της θεραπείας (Tahan & Sminkey, 2012). 

 3. Συμβατότητα μεταξύ θεραπευτή και θερπευόμενου

Όπως υπάρχει μια ευρεία γκάμα ειδικοτήτων ιατρικού πεδίου, έτσι και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας είναι ποικίλοι ως προς την ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση και την εστίασή τους στη θεραπεία. Επομένως, οι συμβούλοι ψυχικής υγείας πρέπει επίσης να αντιστοιχίζονται με τις ανάγκες, τα προβλήματα και τις προσδοκίες των πελατών τους.

Όσοι αναζητούν συμβουλευτική θα επωφεληθούν από το να ενημερωθούν για τα φιαφορετικά στυλ συμβουλευτικής. Η διαφάνεια του θεραπευτή βοηθάει σχετικά με το ακαδημαϊκό τους προσκήνιο, την εκπαίδευσή τους και την επαγγελματική τους πορεία. 

Μαζί με το να δίνουν στους πελάτες αυτές τις πληροφορίες, η συζήτηση πάνω στο προσκήνιο και την θεραπευτική προσέγγιση του επαγγελματία πρέπει να λάβει χώρα, πριν να ξεκινήσει η θεραπεία. Με αυτά τα βήματα, ο θεραπευτής είναι σε πιο ευνοϊκή θέση να αποφύγει το λάθος της ασυμβατότητας πελάτη και θεραπευτή. 

Ένα σύνηθες παράδειγμα μη συμβατικής σχέσης όσον αφορά τη συμβουλευτική προσέγγιση και τις ανάγκες του πελάτη, φαίνεται όταν οι πελάτες περιμένουν περισσότερη καθοδήγηση απο αυτή που εν τέλει τους προσφέρεται. Για παράδειγμα, ένας σύμβουλος με πελατοκεντρική θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να είναι λιγότερο έτοιμος να δώσει συγκεκριμένη καθοδήγηση στον θεραπευόμενο, αλλά μπορεί να τους καθοφηγήσει στο να βρουν δικές τους λύσεις (Rogers, 1945).

Από την άλλη πλευρά, ένας θεραπευτής εκπαιδευμένος για μια πιο κατευθυντήρια προσέγγιση θα ήταν πιο πρόθυμος να συμβουλεύσει, να ενημερώσει και να υποστηρίζει ενεργά τους πελάτες για το πώς να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους (π.χ., Θεραπεία Ρευστού Συναισθηματικού Σκοπού; Ellis, 1996).

Με απλά λόγια, ένας θεραπευόμενος που παραμένει εγκρατής και σιωπηλός στις συνεδρίες, ευχόμενος ο σύμβουλος να πει κάτι, δεν έχει πολλές πιθανότητες να επωφεληθεί και να συνεχίσει τις θεραπείες του. 

Φυσικά, λίγοι άνθρωποι είναι ενημερωμένοι όσον αφορά τις διαφορετικές φιλοσοφίες των συμβούλων, αλλά πιθανότατα έχουν μια ιδέα για το τι να περιμένουν από έναν θεραπευτή. Αν η προσέγγιση δεν φαίνεται να ταιριάζει στις ανάγκες του πελάτη, είναι μεγάλης σημασίας να συζητήσει ο σύμβουλος με τον πελάτη για να σιγουρέψει ότι η διαδικασία συναντά τις προσδοκίες του. 

Η θεραπεία μπορεί επίσης να υποβαθμιστεί λόγω έλλειψης συμβατότητας μεταξύ πελάτη και συμβούλου, όσον αφορά δημογραφικά χαρακτηριστικά, όπως η ηλικία ή το φύλλο. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θεραπευόμενη με ιστορικό βίας από άνδρες μπορεί να επωφεληθεί περισσότερο από μια γυναίκα σύμβουλο. Συνοψίζοντας, οι έρευνες υποστηρίζουν τη σημασία της συμβατότητας μεταξύ του πελάτη και του συμβούλου, προβλέποντας την επιτυχία της θεραπείας (Bernier & Dozier, 2002).

4. Ενσυναίσθηση

Στα λόγια του ψυχολόγου Αλφρεντ Αντλερ 

"Στην φιλία μαθαίνουμε να κοιτάμε με τα μάτια ενός άλλου ανθρώπου, να ακούμε με τα αυτιά τους, και να νιώθουμε με τη καρδιά τους"

Ο Άντλερ αναφέρεται σε ένα χαρακτηριστικό που είναι θεμελιώδες για την ψυχοθεραπεία: Ενσυναίσθηση. Το λάθος του να μεταδώσει κανείς μια διάθεση απάθειας μπορεί να καταλήξει σε έναν ψυχρό και αδιάφορο πελάτη, ενώ ταυτόχρονα επηρεάζει την δυνατότητα του θεραπευτή να καταλάβει την κατάσταση του θεραπευόμενου. 

Φυσικά, οι σύμβουλοι είναι και αυτοί άνθρωποι και μπορεί να επηρεάζονται συναισθηματικά από τα προβλήματα του πελάτη και από τις συμπεριφορές του. Παρόλα αυτά, οι επαγγελματίες σύμβουλοι χρειάζεται να "αναπτύξουν κατανόηση για το πώς αισθάνονται οι πελάτες τους και πρέπει να μπορούν να σεβαστούν αυτά τα συναισθήματα ακόμα και όταν φαίνονται να κάνουν τη ζωή του θεραπευτή δύσκολη" (Vacc & Loesch, 2000, p. 22).

Η έννοια της ενσυναίσθησης φαίνεται να παίζει τόσο καίριο ρόλο στην θεραπευτική σχέση, που η δεξιότητα της εμπαθούς ακρόασης θεωρείται βασικό συστατικό της επιστημονικά από δεδειγμένης συμβουλευτικής εκπαίδευσης (Moyers & Miller, 2013).

5. Επαγγελματισμός

Η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά ενός θεραπευτή σημαίνει ένα κομβικό λάθος με την δυνατότητα να υποβαθμίσει τους στόχους της θεραπείας. 

Με πολλούς τρόπους, ο επαγγελματισμός στο θεραπευτικό σληνικό είναι κατα πολύ ίδιος με αυτόν σε άλλες δουλειές. 

Για παράδειγμα, οι σύμβουλοι πρέπει να είναι στην ώρα τους, περιποιημένοι, και ευπρεπώς ντυμένοι. Η αργοπορημένη άφιξη είναι σημαντικό λάθος των θεραπευτών και περνάει το μήνυμα οτι ο χρόνος του θεραπευόμενου δεν είναι σημαντικός. Αυτό το μήνυμα, φυσικά, είναι αντίθετο με τον στόχο της θεραπείας να ανεβάσει την αυτοεκτίμηση του πελάτη και της προσωπικής του ευημερίας. 

Επιπρόσθετα, οι συνεδρίες συμβουλευτικής είναι συνήθως σύντομες και πολυδάπανες, οπότε η αργοπορία έχει άλλα κόστη για τους πελάτες. 

Οι πελάτες επίσης απογοητεύονται από θεραπευτές που δεν απαντούν στο τηλέφωνο, είναι αποσυντονισμένοι κατά τη διάρκεια των συνεδριών (λ.χ. κοιτάζουν το ρολόι τους), μιλάνε πολύ ή μιλάνε για τον εαυτό τους. Ο πελάτης είναι εκεί για να λάβει προσοχή η οποία επικεντρώνεται στα προβλήματά του, και πιθανώς να ενοχληθεί από έναν σύμβουλο ο οποίος δεν ακούει, ή φαίνεται εγωκεντρικός. 

Το περιβάλλον του γραφείου πρέπει επίσης να βγάζει ένα επαγγελματικό κλίμα, καθώς ένα ανοργάνωτο γραφείο δεν αποπνέει αυτοπεποίθηση. Επιπρόσθετα, τα μη οργανωμένα αρχεία μπορεί να περάσουν ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα για τον πελάτη. Οι επαγγελματίες θεραπευτές επίσης οφείλουν να κάνουν επαρκή προετοιμασία πριν από κάθε συνεδρία. 

Για παράδειγμα, όταν οι σύμβουλοι αποτυγχάνουν να θυμούνται σημαντικές πληροφορίες για τους πελάτες τους από εβδομάδα σε εβδομάδα, εκείνοι είναι δύσκολο να νιώσουν ότι εισακούστηκαν. Ενώ πολλά παραδείγματα επαγγελματικής συμβουλευτικής είναι κοινή λογική, πιο λεπτομερείς και συγκεκριμένες οδηγίες όσον αφορά τις ηθικές και επαγγελματικές πρακτικές, διατίθενται και στους αναγνώστες (e.g., Francis & Dugger, 2014). 

6. ΙΚΑΝΌΤΗΤΑ, ΓΝΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΊΘΗΣΗ

Οι ψυχοθεραπευτές πρέπει να είναι επιδέξια επικοινωνιακοί οι οποίοι "γνωρίζουν τα κομμάτια της ψυχικής υγείας τα οποία έχουν να κάνουν με την εξέλιξη, την ανακούφιση και την επίλυση των συναισθηματικών και άλλων ανησυχιών που έχουν να κάνουν με ποιότητα ζωής" (Vacc & Loesch, 2000, p. 18).

Το λάθος του να προσφερθεί θεραπεία χωρίς επαρκή ικανότητα, γνώση ή αυτοπεποίθηση, μειώνει την εμπιστοσύνη του πελάτη στην καθοδήγηση που του παρέχεται. Αντίστοιχα, αν ο σύμβουλος φανεί νευρικός και ανασφαλής, έχουν προσωπική δουλειά να κάνουν πριν να δουν πελάτες. 

Ένας καλός σύμβουλος επίσης έχει αποκτήση αρκετή ουσιώδη γνώση και έχει αυτοπεποίθηση όσον αφορά τη θεωρητική τους προσέγγιση. Το να χάσει κανείς ορατότητα της θεωρίας τους είναι προβληματικό μιας και μπορεί να καταλήξει σε συμβουλή που δεν είναι επιστημονικά εμπεριστατωμένη. 
Οι πιο ικανοί σύμβουλοι επίσης καταλαβαίνουν το timing και μπορούν να αποφύγουν τις αρνητικές συνέπειες της θεραπευτικής παρέμβασης ενώ ο πελάτης δεν είναι έτοιμος (Methven, Odell, & Weeks, 2005). 

Η ικανότητα της αποδοτική ψυχοθεραπείας είναι μια δυναμική διαδικασία για τον επαγγελματία. Σημαίνει ότι οι σύμβουλοι γνωρίζουν αποδεδειγμένες μεθόδους και παρακολουθούν τις νέες εξελίξεις. Βάσει αυτού, οι θεραπευτές μέσα από συνεχή εξέλιξη και εκπαίδευση μπορούν να παρέχουν την καλύτερη θεραπεία που υπάρχει διαθέσιμη στους πελάτες τους. 

7. ΌΡΙΑ 

Η σχέση πελάτη-συμβούλου δεν είναι σαν αυτές που προκύπτουν σε άλλους τομείς της ζωής. 

Οριοθετείται από συγκεκριμένα σύνορα για καλό λόγο, καθώς είναι μια επαγγελματική σχέση και όχι μια φιλία. 

Αν γίνει το λάθος να θολώσουν τα όρια πελάτη-συμβούλου προκύπτουν διάφορα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη, καθώς και με παρεξηγήσεις όσον αφορά τους ρόλους και τις ευθύνες και των δύο μελών. 

Για παράδειγμα, η απόκτηση μιας σχέσης εκτός της θεραπείας είναι μεγάλη παραβίαση των ορίων, η οποία υποβιβάζει τον επαγγελματικό ρόλο του θεραπευτή. Η συναισθηματικές αντιδράσεις, ή η προστατευικότητα προς τον πελάτη είναι άλλοι τρόποι με τους οποίους ο σύμβουλος μπορεί να θολώσει τα θεραπευτικά όρια και να αυξήσει την πιθανότητα να κάνει κακές επιλογές όσον αφορά την θεραπεία (Methven et al., 2005).

Οι θεραπευτές καταπατούν τα όρια επίσης όταν επιτρέπουν την επέκταση των συνεδριών και μοιράζονται προσωπικές πληροφορίες. Η αποτυχία να προσέχουν και τις μη προφορικές ενδείξεις τους είναι ακόμη μια περιοχή που σχετίζεται με όρια, καθώς οι πελάτες έχουν δηλώσει ότι η γλώσσα του σώματος ενός θεραπευτή είναι εξίσου σημαντική για να χτιστεί η αρχική συνεργασία (Bedi, 2006).

Σε γενικές γραμμές, κάποιες παραβιάσεις των ορίων είναι προφανείς, και άλλες εξαρτώνται από τα άτομα που εμπλέκονται. Το σημαντικό ποιντ είναι ότι και ο θεραπευτής και ο πελάτης πρέπει να είναι άνετοι και να συμφωνούν με τις παραμέτρους που θέτουν κατά τη διαδικασία της συμβουλευτικής. 

8. Υποθέσεις 

Οι πελάτες πολλές φορές συνεχίζουν να πηγαίνουν στη θεραπεία παρά το ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με τη διαδικασία. Παρόλα αυτά, εφόσον οι πελάτες δεν συζητούν πάντα αυτά τα θέματα, είναι λάθος των θεραπευτών να βγάζουν μόνοι τους συμπεράσματα όσον αφορά την ικανοποίηση των πελατών με τη φύση και τη πρόοδο της θεραπείας. 

Για παράδειγμα, αν ένας πελάτης θα προτιμούσε να λαμβάνει περισσότερη άμεση καθοδήγηση από τον θεραπευτή του, μπορεί να μην έχει την αυτοπεποίθηση να κάνει ένα τέτοιο αίτημα. Επιπρόσθετα, ο πελάτης μπορεί να μην καταλάβει καν ότι ο σύμβουλος έχει την ευελιξία να αλλάξει την προσέγγιση του. 

Το να ελέγχει τακτικά με τον πελάτη πως νιώθει, βοηθάει τον επαγγελματία να αποφύγει να κάνει υποθέσεις και επομένως να αναπτύξει μια στρατηγική συμβουλευτικής η οποία είναι βασισμένη στις ανάγκες και τις προσδοκίες του θεραπευόμενου. 

Για αυτόν τον λόγο η τακτική παρακολούθηση των αντιδράσεων ενός πελάτη στη συμβουλευτική ενθαρρύνεται από την Ομάδα Ειδικών στις Εμπειρικά Υποστηριζόμενες Σχέσεις.

9. Αισιοδοξία 

Ένας πελάτης που αποζητά θεραπεία ψυχικής υγείας, πρέπει να νιώσει οτι ο θεραπευτής είναι αισιόδοξος για την ικανότητα του ασθενή να καλυτερέψει. Στην τελική ανάλυση, αν ο σύμβουλος δεν είναι αιδιόδοξος για το μέλλον του πελάτη, τότε γιατί θα πρέπει ο πελάτης να έχει αυτοπεποίθηση όσον αφορά τη θεραπεία του;

Αυτή η αντίληψη υποστηρίζεται από έρευνες οι οποίες δείχνουν ότι μια αισιόδοξη και δυναμική διάθεση από τους συμβούλους είναι αναγκαία για ένα θετικό αποτέλεσμα στον ασθενή κατά τη διάρκεια βραχείας θεραπείας (Heinonen, Lindfors, Laaksonen, & Knekt, 2012).

Περίπου με τον ίδιο τρόπο, οι ικανοί σύμβουλοι εκφράζουν την αυθεντικότητα τους, το κουράγιο τους και τον θετικό σκεπτικισμό τους απέναντι στους πελάτες τους (Vacc & Loesch, 2000).

Η αποτυχία να περάσει ένα γενικά αισιόδοξο κλίμα δείχνει ένα σημαντικό συμβουλευτικό λάθος, καθώς ο ρόλος του συμβούλου είναι να περάσει την αίσθηση της ενθάρρυνσης, αλλά και να εμπνεύσει και να δώσει κίνητρα. Ακόμη, με το να εντοπίζει και να ενθαρρύνει συγκεκριμένους στόχους στην πορεία, ο σύμβουλος θέτει ένα ελπιδοφόρο μονοπάτι το οποίο αυξάνει την αυτοπεποίθηση του πελάτη στη θεραπευτική διαδικασία. 

10. πολυπολιτισμική κατάρτιση

Οι σύμβουλοι πρέπει να είναι ευαισθητοποιημένοι πάντα στο εθνικό υπόβαθρο του κάθε πελάτη. 

Το λάθος να αποτύχει να καταλάβει την πολυπολιτισμικότητα αντιπροσωπεύει ένα πολύ ουσιώδες λάθος του θεραπευτή, μιας και η πολυπολιτισμική κατάρτιση είναι ανάμεσα στις ηθικές προδιαγραφές που έχει θέσει και η Αμερικάνικη Ένωση Ψυχολόγων, και η Εθνική Ένωση των Σχολικών Ψυχολόγων (Prout & Brown, 2007). 

Η εμπιστοσύνη περιορίζεται όταν οι θεραπευτές δεν μπορούν να ταυτιστούν ή να συναισθανθούν τις προκλήσεις της κουλτούρας ενός πελάτη. Ενώ μπορεί να είναι ιδανικό για τους πελάτες να ταιριάζουν με τους θεραπευτές στο εθνικό υπόβαθρο, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Παρόλα αυτά, οι σύμβουλοι περνάνε τον σεβασμό τους μέσα από το να μορφώνονται για την ιστορία και την κουλτούρα των πελατών τους χρησιμοποιώντας μεθόδους οι οποίες αυξάνουν την πολυπολιτισμική ευαισθησία. 

Η σημασία αυτής υποστηρίζεται από ακαδημαϊκή βιβλιογραφία. Για παράδειγμα, η εκπαίδευση στη πολυπολιτισμικότητα συνδέεται με αυξημένη ικανοποίηση των πελατών μέσα από την διαδικασία της συμβουλευτικής (Way, Stone, Schwager, Wagoner, & Bassman, 2002). Επίσης, η ευαισθησία ανάμεσα στις διαφορετικές κουλτούρες έχει αποδειχθεί να είναι σημαντικό θεραπευτικό συστατικό σε διάφορες φυλετικές και εθνικές ομάδες. 

Για παράδειγμα, στη δουλειά της με Μουσουλμάνους πρόσφυγες, η Eltaiba (2014) βρήκε ότι η απόκτηση σύνδεσης ήταν σημαντικό κομμάτι στη θεραπεία, με ευαισθησία στη κουλτούρα. Αντίστοιχα, σε μια μελέτη που εξέτασε πολυπολιτισμική θεραπεία με ασιάτες πελάτες, παρατηρήθηκε μείωση στις παρεξηγήσεις και αθέμητη αδιαφορία όταν οι θεραπευτές κατάλαβαν σημαντικές γλωσσικές και πολιτισιμικές διαφορές ανάμεσα στους εαυτούς τους και τους πελάτες (Eum Kim 2004). 

Σε γενικές γραμμές, οι πεποιθήσεις, το υπόβαθρο, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, οι προκαταλήψεις και η φυλετική ή πολιτισμική ταυτότητα ενός συμβούλου μπορεί να μπουν στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια της θεραπείας, κυρίως όταν εργάζονται πελάτες με υπόβαθρο διαφορετικό από το δικό τους (Prout & Brown, 2007).

Η ικανότητα του συμβούλου να είναι ενδοσκοπικός και να κατανοεί τον πιθανό αντίκτυπο των προσωπικών του πεποιθήσεων και ιδιοτήτων στη θεραπευτική διαδικασία είναι απαραίτητη για την επίτευξη ευαίσθητης, αμερόληπτης θεραπείας. Σε αυτήν την κατανόηση περιλαμβάνεται η εξέταση από τον σύμβουλο του βαθμού των προνομίων τους (Arredondo, Tovar-Blank, & Parham, 2008) και της πιθανότητας για κατάχρηση εξουσίας.

Επιπλέον, ένας πολυπολιτισμικά καταρτισμένος σύμβουλος είναι καλύτερα σε θέση να επιλέξει κατάλληλες θεραπευτικές παρεμβάσεις για τους πελάτες (Prout & Brown, 2007).

11. συμπόνια

Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας είναι συχνά συμπονετικοί άνθρωποι από τη φύση τους. Ωστόσο, το να είσαι θεραπευτής δεν είναι εύκολο, καθώς το να ακούς τα προβλήματα των άλλων σε καθημερινή βάση μπορεί να έχει συναισθηματικό τίμημα. Ως εκ τούτου, η αποτυχία στην πρακτική της αυτοσυμπόνιας είναι ένα λάθος που αυξάνει τον κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ των θεραπευτών (Patsiopoulos & Buchanan, 2011).

Υπάρχουν διάφοροι αποτελεσματικοί τρόποι για τους συμβούλους να ασκήσουν αυτοφροντίδα (π.χ. τακτικά διαλείμματα, ασκήσεις χαλάρωσης, καλή διατροφή, άσκηση κ.λπ.). Η επιλογή των προσεγγίσεων εξαρτάται από τα μοναδικά σας ενδιαφέροντα και ανάγκες.

Για παράδειγμα, η ενασχόληση με τον διαλογισμό είναι μια μέθοδος αυτοφροντίδας που έχει συσχετιστεί με μειωμένη εξουθένωση μεταξύ των επαγγελματιών συμβούλων (Ringenbach, 2009). Συνολικά, με τον εντοπισμό και την πρακτική της αυτοσυμπόνιας, οι θεραπευτές θα είναι σε πολύ καλύτερη θέση να απολαύσουν μια ικανοποιητική καριέρα στην οποία υποστηρίζουν τις συναισθηματικές ανάγκες των πελατών τους.

12. Εργασία για το σπίτι

Μελέτες δείχνουν ότι η σύσταση δραστηριοτήτων στους πελάτες, τις οποίες πρέπει να ολοκληρώσουν μεταξύ των συνεδριών, μπορεί να αυξήσει τα θετικά αποτελέσματα της ψυχοθεραπείας (Kazantzis et al., 2004; Mausbach et al., 2010).

Για διάφορους λόγους, ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι οι σύμβουλοι συχνά αποτυγχάνουν να παρέχουν καθήκοντα εκτός συνεδρίας, όσο συχνά θα μπορούσαν (Kelly & Deane, 2009).

Επειδή οι τακτικές εργασίες για το σπίτι μπορούν να βοηθήσουν τους πελάτες να θέσουν σαφείς στόχους και προσδοκίες για την επόμενη συνεδρία τους, η ιεράρχηση τέτοιων δραστηριοτήτων μεταξύ των συνεδριών μπορεί να έχει σημαντικό ευεργετικό αντίκτυπο στη θεραπεία τους συνολικά.

Υπάρχουν αρκετοί πιθανοί λόγοι για τους οποίους οι σύμβουλοι μπορεί να δυσκολεύονται να διαχειριστούν συστηματικά την εργασία στο σπίτι.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• Προκλήσεις με τη εκτέλεση δραστηριοτήτων σε ασθενείς με σοβαρές ψυχικές διαταραχές,
• Έλλειψη κίνητρου για την ολοκλήρωση της εργασίας του πελάτη
• Περιορισμένη σημασία που δίνουν οι κλινικοί ψυχολόγοι στις δραστηριότητες μεταξύ των συνεδριών (Kelly & Deane, 2011).

Για να εμπλακούν οι πελάτες στην θεραπευτική εργασία στο σπίτι, επομένως, οι σύμβουλοι μπορεί να θελήσουν να εξετάσουν την προσέγγισή τους πρώτα, για να τη συστήσουν. Μια στρατηγική που προτείνεται από τους Scheel και τους συνεργάτες (2004) είναι να τονιστεί πώς η δραστηριότητα της εργασίας στο σπίτι θα ωφελήσει τον πελάτη με τρόπο που να ταιριάζει με τις πεποιθήσεις του.

Μία άλλη είναι να επιλέξετε ή να σχεδιάσετε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες για το σπίτι που σχετίζονται με τα δυνατά σημεία, τις ανάγκες, και τα ενδιαφέροντα ενός πελάτη.

Το εξειδικευμένο λογισμικό και οι ψηφιακές εφαρμογές είναι συχνά ένας εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος για να βελτιωθεί η πιθανότητα οι πελάτες να ασχοληθούν και να επωφεληθούν από την συμβουλευτική εργασία στο σπίτι, προτείνουν οι Tang & Kreindler (2017).

Μεταξύ άλλων, η έρευνα των συγγραφέων για τη μεγιστοποίηση της συμμόρφωσης με τα καθήκοντα για το σπίτι, προτείνει ότι οι σύμβουλοι πρέπει να επιλέγουν εργαλεία που ενισχύουν τη μάθηση, δημιουργούν συνδέσεις και δίνουν έμφαση στην ολοκλήρωση τους.

Εφαρμογές όπως το Quenza, που επιτρέπουν στους θεραπευτές να σχεδιάζουν και να παραδίδουν εξατομικευμένες παρεμβάσεις, μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμες όταν προτείνουν εργασίες για το σπίτι. Δίνοντας τη δυνατότητα στους επαγγελματίες να δημιουργούν εργασίες ανάλογες με τη θεραπεία, και να παρακολουθούν την πρόοδο των πελατών, μπορούν να βοηθήσουν να ξεπεράσουν τα χαμηλά κίνητρα και να δημιουργήσουν υπευθυνότητα στους πελάτες.

Συμβουλευτική Ζευγαριών: 5 Λάθη

Ενώ τα παραπάνω συμβουλευτικά λάθη ισχύουν για όλους τους τύπους συμβουλευτικής, αρκετά ζητήματα είναι ιδιαίτερα εφαρμόσιμα σε συγκεκριμένα θεραπευτικά πλαίσια.

Η συμβουλευτική ζευγών αντιπροσωπεύει μια τέτοια κατάσταση.

Για παράδειγμα, οι σύμβουλοι ζευγαριών πρέπει να εργάζονται με συνέπεια για να αποφεύγουν να δείχνουν προκατάληψη προς ένα άτομο. Αυτή είναι μια δύσκολη περιοχή, καθώς ο σύμβουλος μπορεί να πιστεύει ότι ένα μέλος ενός ζευγαριού φταίει σχετικά περισσότερο.

Ωστόσο, η επίδειξη ευνοιοκρατίας προς ένα άτομο είναι πιθανό να διαιωνίσει τον αμοιβαίο ανταγωνισμό του ζευγαριού. Επιπλέον, μπορεί να δημιουργήσει δυσαρέσκεια προς τον θεραπευτή ή να αποξενώσει έναν σύζυγο που δεν είχε υπερβολικά κίνητρα να συμμετάσχει στη συμβουλευτική αρχικά.

Όταν εργάζεστε με δύο πελάτες, ο σύμβουλος πρέπει επίσης να έχει υπόψη του ότι έχουν να κάνουν με δύο –συχνά πολύ αντίθετες– πλευρές μιας ιστορίας. Ως εκ τούτου, για να αποφευχθούν οι λανθασμένες υποθέσεις, ο σύμβουλος πρέπει να συλλέξει επαρκείς πληροφορίες για να αποκτήσει μια καλή αίσθηση των θεμάτων και των ατομικών προοπτικών του ζευγαριού (Methven et al., 2005).

Με παρόμοιο τρόπο, οι σύμβουλοι πρέπει να αναγνωρίσουν πώς οι δικές τους εμπειρίες μπορεί να επηρεάσουν τις υποθέσεις που κάνουν για τους πελάτες. Για παράδειγμα, οι Kottler και Carlson (2011) περιγράφουν μια διδακτική στιγμή κατά την οποία ένας ετεροφυλόφιλος θεραπευτής έκανε την προβληματική υπόθεση ότι οι πελάτες του ήταν επίσης ετεροφυλόφιλοι.

Άλλα λάθη που γίνονται από τους ψυχοθεραπευτές ζευγαριών περιλαμβάνουν τη μη αναγνώριση του πραγματικού πελάτη (π.χ., το ζευγάρι εναντίον ενός ατόμου), τη μη θέσπιση βασικών κανόνων από την αρχή και την πεποίθηση ότι υπάρχει μια αντικειμενική αλήθεια που πρέπει να ανακαλυφθεί (Methven et al., 2005).

Συνοψίζοντας, όταν έχουν να κάνουν με ζευγάρια, οι σύμβουλοι θα πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν τα ακόλουθα λάθη:

1. Ένδειξη προκατάληψης ή ευνοιοκρατία
2. Αστοχία στη συλλογή επαρκών πληροφοριών και για τα δύο άτομα, ώστε να αποφευχθούν οι υποθέσεις
3. Αποτυχία καθορισμού βασικών κανόνων στην αρχή
4. Αποτυχία αναγνώρισης του πραγματικού πελάτη
5. Εμπλοκή σε μια «αναζήτηση της αλήθειας»

Ομαδική Συμβουλευτική: 8 Λάθη

Όπως και με τη συμβουλευτική ζευγαριών, η ομαδική ψυχοθεραπεία απαιτεί έναν φαινομενικά αμερόληπτο θεραπευτή που επιτρέπει την ίδια προσοχή και χρόνο σε κάθε μέλος της ομάδας.

Επειδή ο σύμβουλος ασχολείται με πολλά άτομα, προσωπικότητες, και ζητήματα ταυτόχρονα, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για πολλά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. Στο ενημερωτικό τους βιβλίο Group Counseling: Strategies and Skills, οι Jacobs, Masson, Harvill και Schimmel (2012) σκιαγραφούν αρκετές προβληματικές καταστάσεις που είναι κοινές στην ομαδική συμβουλευτική.

Ένα τέτοιο ζήτημα εμφανίζεται όταν η προσέγγιση του συντονιστή στερείται σκοπού ή δομής. Η ομαδική συμβουλευτική είναι προκλητική, καθώς απαιτεί έναν σύμβουλο με αυτοπεποίθηση που καθορίζει τους στόχους, τους κανόνες και τη γενική δομή της ομάδας στην αρχή.

Εάν ένας σύμβουλος δεν έχει τις ηγετικές δεξιότητες και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να το κάνει, η εκτέλεση ομαδικής θεραπείας μπορεί να μην είναι η καλύτερη ιδέα – τουλάχιστον όχι μέχρι να υποβληθεί σε σχετική εκπαίδευση. Διαφορετικά, μπορεί να κυριαρχήσει η δυναμική της ομάδας, με αποτέλεσμα αποδιοργανωμένες και μη παραγωγικές συνεδρίες.

Άλλα σημαντικά ζητήματα που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ομαδικής συμβουλευτικής περιλαμβάνουν τα ακόλουθα (Jacobs et al., 2012):

1. Ομιλητές που μονοπωλούν τις συζητήσεις
2. Μέλη της ομάδας που αρνούνται να μιλήσουν εξ'ολοκλήρου
3. Κυριαρχικές προσωπικότητες που επιχειρούν να αναλάβουν την ομάδα
4. Απαισιόδοξα μέλη της ομάδας
5. Άτομα που προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή των άλλων
6. Μέλη που αδυνατούν να διαχειριστούν το κλάμα τους
7. Αυτοί που συμπεριφέρονται με εχθρότητα

Επιπλέον, οι ηγέτες των ομάδων είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν επιτυχημένες συνεδρίες όταν δίνουν στους συμμετέχοντες αρκετό χρόνο για να μιλήσουν, μοντελοποιούν κατάλληλους τρόπους απάντησης, είναι ευαίσθητοι στους συμμετέχοντες σε ομάδες μειονοτήτων, αντιδρούν κατάλληλα σε άτομα που μεμψιμοιρούν και βοηθούν τα ήσυχα μέλη της ομάδας να ακουστούν (Chen & Rybak, 2018).

Συνολικά, η αποτυχία να είναι ένας ηγέτης και μέντορας με αυτοπεποίθηση που μπορεί να διαχειριστεί με επιτυχία αυτούς τους τύπους καταστάσεων κατά τη διάρκεια της ομαδικής συμβουλευτικής είναι ένας αποδεδειγμένος τρόπος να εκτροχιάσει το θεραπευτικό όφελος για όλους τους εμπλεκόμενους.

Συνοψίζοντας, όταν ασχολούνται με ομάδες, οι σύμβουλοι θα πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν τα ακόλουθα λάθη:

• Έλλειψη σαφούς σκοπού
• Αποτυχία καθορισμού στόχων, κανόνων και δομής από την αρχή
• Έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων ή αυτοπεποίθησης
• Αποτυχία αντιμετώπισης προκλητικών προσωπικοτήτων και συμπεριφορών πελατών
• Αποτυχία επίδειξης ευαισθησίας σε συναισθηματικούς πελάτες
• Αποτυχία μοντελοποίησης προσαρμοστικών αποκρίσεων όταν χρειάζεται
• Αποτυχία δίκαιης κατανομής του χρόνου μεταξύ των μελών της ομάδας
• Αποτυχία επίδειξης ευαισθησίας στη διαφορετικότητα εντός της ομάδας

Συμβουλευτική Παιδιού και Εφήβου: 9 Λάθη

Η εργασία με παιδιά και εφήβους είναι μοναδική και απαιτεί προσοχή.

Πρώτον, οι σύμβουλοι που εργάζονται με ανήλικους πρέπει να έχουν άριστη επίγνωση των πολιτειακών νόμων που αφορούν ζητήματα ιδιωτικότητας (π.χ. σε σχέση με τη σεξουαλική συμπεριφορά ή τη χρήση ναρκωτικών).

Επιπλέον, η αποτυχία συζήτησης τέτοιων νόμων τόσο με το παιδί όσο και με τους συμμετέχοντες ενήλικες μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλα προβλήματα.

Για παράδειγμα, εάν ένας γονέας δεν γνωρίζει ότι το παιδί του έχει το δικαίωμα να συζητά θέματα ιδιωτικά με τον θεραπευτή, μπορεί να αναστατωθεί και να επιμείνει στην παραβίαση των δικαιωμάτων του ανηλίκου στην εμπιστευτικότητα. Η διαφάνεια του θεραπευτή αποτρέπει εύκολα αυτήν την κατάσταση πριν από την έναρξη της θεραπείας.

Δεύτερον, θεραπευτές παιδιών/εφήβων πρέπει να κατανοήσουν ότι τα παιδιά διαφέρουν από τους ενήλικες με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Ως εκ τούτου, η έκφραση συναισθημάτων μπορεί να είναι πιο δύσκολη για τα παιδιά λόγω της σχετικής έλλειψης λεκτικής ικανότητας και αφηρημένης σκέψης (Prout & Brown, 2007).

Επομένως, ο σύμβουλος μπορεί να χρειαστεί να δημιουργήσει εναλλακτικούς τρόπους ώστε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του. Ομοίως, οι σύμβουλοι μπορεί να αποτύχουν να αναγνωρίσουν το μοναδικό κίνητρο των παιδιών/εφήβων έναντι των ενηλίκων μελών της οικογένειας σε σχέση με την παρακολούθηση θεραπείας.

Για παράδειγμα, ένα παιδί ή ένας έφηβος μπορεί να μην έχει προσφερθεί εθελοντικά για θεραπεία ούτε να κατανοεί γιατί χρειάζεται – καταστάσεις που μπορεί να μειώσουν γρήγορα το κίνητρο για την θεραπεία.

Τρίτον, οι παιδοψυχολόγοι πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν ένα προβληματικό και δυσλειτουργικό οικογενειακό σύστημα. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα παιδί που στερείται εμπιστοσύνης στους ενήλικες γενικά, ιδιαίτερα στα πρόσωπα εξουσίας. Η αποτυχία αναγνώρισης της προοπτικής του νέου σχετικά με τη θεραπεία και τον ρόλο του συμβούλου μπορεί να οδηγήσει σε μια απρόθυμη στάση.

Για να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, οι σύμβουλοι που εργάζονται με παιδιά και εφήβους πρέπει να αφιερώσουν επιπλέον χρόνο και προσοχή στην ανάπτυξη της σχέσης από νωρίς (Vernon, 2002). Επιπλέον, οι θεραπευτές θα επιτύχουν καλύτερα αποτελέσματα εάν αποφύγουν να διαιωνίσουν τις ταμπέλες στα παιδιά μέσα στη δυναμική της οικογένειας, να εξασφαλίσουν ότι λένε μόνο την αλήθεια σε αυτούς τους νεαρούς πελάτες, και να εμπλέξουν παιδιά και εφήβους σε αποφάσεις και στόχους που σχετίζονται με τη συμβουλευτική (Myers, Shoffner, & Briggs, 2002). .

Η προσέγγιση της συμβουλευτικής νέων με αυτόν τον τρόπο παρέχει στους νέους την αυτοπεποίθηση και την ενδυνάμωση που πηγάζει από την απόδειξη ότι οι απόψεις τους έχουν βαρύτητα.

Η επιτυχημένη συμβουλευτική νέων απαιτεί από τον θεραπευτή να κατανοήσει την αναπτυξιακή περίοδο του πελάτη (Myers et al., 2002). Σαφώς, το πώς ένα παιδί ή ένας έφηβος αντιλαμβάνεται τον κόσμο θα αντικατοπτρίζεται στη συμπεριφορά του. Η αποτυχία αναγνώρισης των αναπτυξιακών διαδικασιών θα οδηγήσει σε πιθανές παρεξηγήσεις και υποθέσεις σχετικά με τις ανάγκες των πελατών.

Για παράδειγμα, δεν είναι ασυνήθιστο οι έφηβοι να εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης που είναι κάπως διαφορετικά από αυτά που παρουσιάζουν τα παιδιά και οι ενήλικες. Μαζί με τις διαφορετικές συναισθηματικές και διανοητικές ικανότητες, οι έφηβοι βρίσκονται στη μοναδική θέση να προσπαθούν να πλοηγηθούν στην αυτονομία τους κατά τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή. Η αποτυχία να αναγνωριστεί αυτό, μπορεί να οδηγήσει τους έφηβους να αισθάνονται παρεξηγημένοι από τον σύμβουλο.

Οι σύμβουλοι ομαδικής θεραπείας που εργάζονται με παιδιά και εφήβους πρέπει επίσης να λαμβάνουν επαρκώς υπόψη τις διαφορετικές ηλικίες, τα αναπτυξιακά στάδια και τα προβλήματα συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, όσον αφορά το μέγεθος της ομάδας, τα μικρά παιδιά είναι πιο πιθανό να ωφεληθούν από μικρές ομάδες θετικής ψυχολογίας. Επιπλέον, τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί να χρειαστούν ακόμη μικρότερες ομάδες (Prout & Brown, 2007).

Η έρευνα πάνω στη διαδικτυακή συμβουλευτική στους εφήβους είναι ένας ταχέως αναπτυσσόμενος τομέας, με μια πρόσφατη μελέτη που υποδηλώνει ότι το 72% των εφήβων θα χρησιμοποιούσαν διαδικτυακή θεραπεία εάν αντιμετώπιζαν μια πρόκληση ψυχικής υγείας (Sweeney et al., 2019).

Όπως συμβαίνει με την ηλεκτρονική συμβουλευτική για ενήλικες, υπάρχουν δεδομένα που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα διαφόρων διαδικτυακών παρεμβάσεων ως θεραπεία για συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης στους εφήβους (Christ et al., 2020). Ωστόσο, δεν είναι εντελώς ακίνδυνο.

Ένα βασικό στοιχείο που τονίζεται από ερευνητές σε αυτόν τον τομέα είναι ότι οι σύμβουλοι που παρέχουν ηλεκτρονική θεραπεία μπορεί ενδεχομένως να απαιτούν τεχνική κατάρτιση (Christ et al., 2020).

Μια μελέτη από τους Glueckauf et al. (2018) υπογραμμίζει επίσης ότι οι ψυχολόγοι θα πρέπει να διαθέτουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για τη διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης ή κρίσης όταν χρησιμοποιούν διαδικτυακές μεθόδους θεραπείας, όπως η απειλή αυτοκτονίας ή ο αυτοτραυματισμός.

Ένα τελευταίο μέλημα είναι η ανάγκη οι σύμβουλοι να γνωρίζουν τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η έλλειψη δια ζώσης αλληλεπιδράσεων στην αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Τα τεχνικά ζητήματα, η εξάρτηση από την διαδικτυακή επικοινωνία κειμένου, ακόμη και οι περιορισμένες δεξιότητες ανάγνωσης ή γραφής μπορούν να μειώσουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, εάν δεν ληφθούν υπόψη, δεν αντιμετωπιστούν ή εάν η διαδικτυακή θεραπεία δεν είναι καλή μέθοδος για συγκεκριμένους ασθενείς (Wong et al., 2018; Navarro et al., 2020).

Συνοψίζοντας, όταν ασχολούνται με νέους, οι σύμβουλοι πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν τα ακόλουθα λάθη:

1. Αποτυχία κατανόησης και επικοινωνίας ζητημάτων απορρήτου
2. Αποτυχία αναγνώρισης των διαφορετικών αναγκών των παιδιών έναντι των ενηλίκων
3. Αποτυχία κοινοποίησης του λόγου της θεραπείας και παρακίνησης παιδιών και εφήβων
4. Αποτυχία αναγνώρισης του ρόλου και της προοπτικής της νεολαίας μέσα σε ένα οικογενειακό σύστημα
5. Αποτυχία δημιουργίας επαρκών σχέσεων μεταξύ των νέων
6. Αποτυχία συμμετοχής των νέων σε αποφάσεις και στόχους που σχετίζονται με τη συμβουλευτική
7. Αδυναμία αναγνώρισης διαφορετικών αναπτυξιακών περιόδων
8. Αποτυχία κατανόησης των μοναδικών αναγκών των εφήβων σε ένα θεραπευτικό περιβάλλον
9. Αποτυχία ανάπτυξης μιας δομής ομαδικής συμβουλευτικής με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες των συμμετεχόντων νέων
10. Αποτυχία να ληφθούν υπόψη οι μοναδικές δεξιότητες, οι κίνδυνοι και οι τεχνικές πολυπλοκότητες που σχετίζονται με την παροχή διαδικτυακής θεραπείας.

Ανακεφαλαίωση

Αμέτρητα άτομα σε όλο τον κόσμο υποβάλλονται σε συμβουλευτική ψυχικής υγείας κάθε χρόνο. Οι θεραπευτές είναι επιφορτισμένοι με τη δύσκολη δουλειά της παροχής βέλτιστων πρακτικών για πελάτες που έχουν ένα πλήθος διαφορετικών υποβάθρων, προβλημάτων και προσδοκιών. Οι θεραπευτές έχουν επίσης τις δικές τους προκαταλήψεις και άλλες ιδιότητες που μπορεί να επηρεάσουν τη συμβουλευτική διαδικασία.

Το κύριο πόρισμα από αυτό το άρθρο είναι ότι υπάρχει πληθώρα πληροφοριών καθοδηγούμενων από έρευνες που είναι διαθέσιμες στους θεραπευτές που θα τους βοηθήσουν, και θα τους αποτρέψουν από το να κάνουν δυνητικά επιζήμια συμβουλευτικά λάθη. Οι σχετικές δεξιότητες για την αποφυγή αυτών των λαθών έχουν ευρύ φάσμα και εμπίπτουν σε κατηγορίες όπως η οικοδόμηση σχέσεων, η εμπιστευτικότητα, η προσαρμογή πελάτη-συμβούλου και η πολυπολιτισμική ικανότητα.

Επιπλέον, τα συμβουλευτικά λάθη εντοπίζονται εύκολα σε μια σειρά καταστάσεων συμβουλευτικής, όπως η συμβουλευτική για ζευγάρια, η ομαδική συμβουλευτική και η συμβουλευτική νέων.

Σε γενικές γραμμές, οι θεραπευτές που προσεγγίζουν τη συμβουλευτική με επαγγελματικό, ηθικό, συναισθαντικό και αισιόδοξο τρόπο θα έχουν πιο θετική πορεία προς την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων θεραπείας.

Επιπλέον, τα βέλτιστα αποτελέσματα είναι πιο εφικτά όταν οι σύμβουλοι οικοδομούν εμπιστοσύνη με τους πελάτες, ευαισθητοποιούνται στην επιρροή που μπορεί να έχουν τα όρια, αποφεύγουν να κάνυον υποθέσεις, λειτουργούν με συμπόνια, και προσεγγίζουν τη θεραπεία με επαρκείς γνώσεις, δεξιότητες, αυτοπεποίθηση και ευελιξία.

Αναγνωρίζοντας τη σημασία αυτών των εννοιών, οι θεραπευτές θα αποφύγουν αμέτρητα λάθη και έτσι θα είναι καλύτερα εξοπλισμένοι για να υποστηρίξουν τους πελάτες τους στην επίτευξη ουσιαστικών θεραπευτικών αποτελεσμάτων.

Αδειοδοτημένη αναδημοσίευση, μετάφραση και επιμέλεια από: Positive Psychology