Οι γονεις ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες πολλές φορές αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν το παιδί τους να αντιμετωπίζει μαθησιακό πρόβλημα ενώ τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του φαινόταν πανέξυπνο και ικανότατο. Αυτή ακριβώς η αίσθηση που έχουν οι γονείς για την ευφυϊα των παιδιών τους από τα πρώτα χρόνια, είναι αυτή που διαχωρίζει αυτά με ειδικές μαθησιακές διαταραχές από αυτά με τις υπόλοιπες σχολικές δυσκολίες.

Η εφηβεία σαν έννοια είναι, σε μεγάλο βαθμό, δημιούργημα του δυτικού πολιτισμού. Σε άλλες πιο απλές κοινωνίες, οι νέοι μόλις καταστούν έτοιμοι βιολογικά για τεκνοποίηση, θωρούνται ενήλικες. Αντίθετα, στις δυτικές κοινωνίες η εφηβεία είναι μια περίοδος χάριτος μια περίοδος προπαρασκευής και ωρίμανσης ώστε οι έφηβοι να προετοιμαστούν για τις πολυσύνθετες υποχρεώσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ως ενήλικες.

Μιά σχολική δυσκολία είναι δυνατόν να οφείλεται σε μία από τις παρακάτω πέντε μεγάλες κατηγορίες αιτιών ή και στο συνδυασμό τους σε κάποιες περιπτώσεις, σύμφωνα με την πολυαξονική άποψη.

90% των Ελλήνων αναφέρουν πως τιμωρούν τα παιδιά τους και 60% αναφέρουν πως επιβάλλουν και σωματικές και ψυχολογικές ποινές στα παιδιά τους (Κρασανάκης, 1992).

Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα φαίνεται απλή καθώς η λέξη τιμωρία ανήκει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και όλοι μας πιστεύουμε πως γνωρίζουμε τι σημαίνει. Ωστόσο όλοι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν συμπεριφορές τείνουν να είναι ασαφείς καθώς κάθε συμπεριφορά είναι μοναδική, ανάλογα με το χωροχρονικό πλαίσιο και τον εκτελεστή της.

Το ερώτημα αν η τιμωρία είναι αποτελεσματική ή όχι είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί απόλυτα καθώς όχι μόνο υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές τιμωρίας αλλά κάθε παιδί είναι διαφορετικό, κάθε οικογένεια και το κλίμα που επικρατεί σε αυτή είναι διαφορετική και σαν συνέπεια διαφορετικές συνταγές μπορεί να είναι αποτελεσματικές με διαφορετικά παιδιά και διαφορετικά πλαίσια.

Τα υπερκινητικά παιδιά συχνά αποτελούν το βάσανο των γονιών των εκπαιδευτικών και των συμμαθητών τους. Αν και μπορεί να είναι αξιαγάπητα φαίνεται σα να μη μπορούν να σταθούν ήσυχα ούτε λεπτό και διαρκώς αναστατώνουν τους γύρω τους.

Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς- των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα του παιδιού είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης, που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκεια, και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ό,τι αφορά τη ζωή του.

Σύμφωνα με την επίσημη επιστημονική βιβλιογραφία και πρακτική ο ρόλος του συμβουλευτικού ψυχολόγου και του ψυχοθεραπευτή εναλλάσσονται κι αλληλοσυμπληρώνονται ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους της ψυχολογικής θεραπευτικής παρέμβασης.

Οποιαδήποτε αντίδραση του σώματος στο στρες είναι χρήσιμη. Προετοιμάζει το σώμα να απαντήσει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει είτε με μαχητικό τρόπο είτε με στρατηγική αποχώρηση. Αυτή η αντίδραση μάχης ή υποχώρησης συντελείται στο επίπεδο του αυτόνομου νευρικού συστήματος.

Ψυχογενής βουλιμία : η διαταραχή πρόσληψης τροφής που εμπλέκει βουλιμική κατανάλωση και προκλητό εμετό. Αυτή η διαταραχή πρόσληψης τροφής χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας που ακολουθούνται από συμπεριφορές ακύρωσης.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα