1. ΗΒΗ, 2. Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΣΑΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, 3. ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, 4. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, 5. Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ.

Η συμβουλευτική ψυχολογία, η ψυχοθεραπεία και η κλινική ψυχολογία είναι όροι  παρόμοιοι. Τα επαγγέλματα αυτά είναι όλα σχετικά μεταξύ τους. Συνήθως σημαίνει ότι ένα άτομο παρέχει τις επαγγελματικές του υπηρεσίες σε ένα άλλο άτομο έχοντας ως βασική αρχή ότι ο διάλογος μπορεί να βοηθήσει ή να θεραπεύσει το άτομο που δέχεται ή αγοράζει αυτές τις υπηρεσίες.

Η πραγματική αυτοπεποίθηση είναι από τα καλύτερα δώρα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου - μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό του και προς τους άλλους. Είναι σημαντικός παράγοντας στις σχέσεις, στη δουλειά, στην υγεία. Σημαίνει ότι μπορείς να είσαι ρεαλιστικά και δημιουργικά σε επαφή με τον κόσμο των δυνατοτήτων σου και των ταλέντων σου.

Η Συστημική προσέγγιση διαφέρει από άλλες θεραπευτικές σχολές στα εξής σημεία:
1. Δεν στηρίζεται σε κάποια θεωρία προσωπικότητας ή θεωρία κινήτρων.
2. Η διαδικασία της ψυχολογικής εκτίμησης είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας και δεν έχει νόημα αν θεωρηθεί ανεξάρτητα από αυτήν. 

Η κυριότερη εφαρμογή της συστημικής θεωρίας στην ψυχολογία είναι η οικογενειακή  ψυχοθεραπεία...(Boscolo et al., 1987; Bowen, 1978). Το βασικό ανθρώπινο κοινωνικό σύστημα της οικογένειας, κατά την συστημική προσέγγιση, δεν είναι απλά μια ομάδα ανθρώπων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Η συστημική θεωρία βασίστηκε στη γενική θεωρία συστημάτων (Bertalanfy, 1968). Πρόκειται για μια θεωρία η οποία αναπτύχθηκε αρχικά στο χώρο της μηχανικής, για να βρει αργότερα εφαρμογή και σε άλλες επιστήμες, όπως η οικονομία, η βιολογία, και η πληροφορική. Η θεωρία των συστημάτων είναι μια σύγχρονη προσπάθεια σύνθεσης των διαφόρων όψεων της πραγματικότητας, υιοθετώντας μια ολιστική και «σχεσιακή» αντίληψη του κόσμου.

 Η αποδοχή των εννοιών  είμαι, βρίσκομαι στον κόσμο, υπάρχω,  και η μετέπειτα συνειδητοποίηση της ύπαρξης μας , αποτελούν  απαραίτητη προϋπόθεση και βασική αρχή για την καθοδήγηση και κατεύθυνση του θεραπευτή στον πυρήνα ενός προβληματικού εγώ σύμφωνα με την  υπαρξιακή ψυχοθεραπεία.

Όσο εξαπλωμένη είναι η επιθετικότητα ανάμεσα στα παιδιά άλλο τόσο είναι και οι μηχανισμοί που μπορούν να την περιορίσουν. Οι ίδιες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν την επιθετικότητα εντοπίζουν επίσης και τους μηχανισμούς που πιθανόν μπορούν να την ελέγξουν αποτελεσματικά. Τέτοιοι μηχανισμοί μπορεί να είναι οι εξής: η εξέλιξη ιεραρχικών συστημάτων ελέγχου, η χρήση ανταμοιβής και τιμωρίας και η γνωστική εκπαίδευση. (Cole & Cole, 2002).

Πολύς λόγος έχει γίνει για τα αίτια που προκαλούν την επιθετικότητα κι έχουν κατα καιρούς εκφραστεί πολλές και αντικρουόμενες απόψεις. Σύμφωνα με τη ψυχοβιολογία, η βία και η επιθετικότητα είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση, είναι έμφυτες και ενστικτώδεις. Ο Freud (1930) μίλησε για το ένστικτο του Θανάτου: την καταστρεπτική δύναμη που χτίζεται μέσα μας και εκτονώνεται με τη βία κατά του άλλου ή κατά του ίδιου του εαυτού.

Κατα τον Hartup (1974) υπάρχουν δύο μορφές επιθετικότητας. Η συντελεστική επιθετικότητα η οποία διαπράττεται για να επιτευχθεί ενας στόχος.... π.χ χτυπά ένα παιδί για ναποκτήσει ένα παιχνίδι και η εχθρική επιθετικότητα οπου το παιδί με την πράξη του στοχεύει να πληγώσει κάποιον είτε για εκδίκηση είτε για εδραίωση της κυριαρχίας του.

Είναι δύσκολος ο ορισμός της επιθετικότητας και κυρίως όταν αφορά στα μικρά παιδιά. Η βασική ιδέα είναι οτι πρόκειται για μία πράξη που διαπράττει ένα άτομο με σκοπό να πληγώσει κάποιον άλλον.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα