Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη που οι περισσότεροι κάναμε στην εφηβεία μας ήταν να θεωρήσουμε πως ήταν υποχρεωτικό να επαναστατήσουμε (σε κάποιες περιπτώσεις τεχνητά) προκειμένου να διαφοροποιηθούμε από τους γονείς μας.

Ο φόβος παραλύει, ο φόβος μουδιάζει, ο φόβος μας κάνει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας.

Υπάρχουν περιστάσεις που χωρίς κάποιον προφανή λόγο φαίνεται να ενεργούμε λες κι εμείς οι ίδιοι σαμποτάρουμε τις προθέσεις μας. Οι αποκρίσεις μας σ’ αυτό το φαινόμενο είναι πολλές, ανάλογα με το πώς το «ερμηνεύουμε».

Στην τέχνη και στην παράδοση, συχνά φαίνεται να λειτουργεί θεραπευτικά η αποκατάσταση των «άσχημων» εντός Σκιάς όψεών μας, όταν ανατίθενται από το παρόν μας στον Άλλον.

Στις μέρες μας «κυκλοφορεί» πάρα πολύ ο όρος «εσωτερικό παιδί» – και, μάλιστα, συχνότατα κατακρεουργημένος από την ποπ ψυχολογία… Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι λέξεις.

Η άποψη, την οποία θεωρούμε ότι οι άλλοι είτε έχουν είτε θα σχηματίσουν για μας, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία μας. Θέλω να σταθώ στο παρόν άρθρο στον τρόπο με τον οποίο μας επηρεάζει αρνητικά, ανακυκλώνοντας και διατηρώντας μέσα μας άγχος, αναβλητικότητα, ανασφάλεια και φόβο.

Τα τελευταία χρόνια η διαταραχή εξάρτησης από τον τζόγο φαίνεται να πλήττει το 0,4-1,6% του παγκόσμιου πληθυσμού (Hodgings, Stea & Grant, 2011). Σύμφωνα με το American Psychological Association (2013) «η διαταραχή εξάρτησης από τον τζόγο χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο, δυσπροσαρμοστικό μοτίβο συμπεριφορών ως προς τα τυχερά παιχνίδια, που προκαλεί κλινικά σημαντική βλάβη ή δυσφορία».

Η έρευνα για τη χρήση της ενέργειας του φωτός, άρχισε τελευταία να αποτελεί αντικείμενο της κβαντικής επιστήμης, με πολλές μορφές και εκφάνσεις, ακόμη βέβαια, σε ένα ερευνητικό αρχικό στάδιο.

Το χειρότερο άγχος είναι το άγχος να μην αγχωθείς. Ο χειρότερος φόβος είναι ο φόβος του φόβου μας. Όταν πια το άγχος και οι φόβοι μας γίνουν υπερβολικά και ανεξέλεγκτα, είναι χειρότερα ακόμη και από τα ίδια τα συμπτώματα που βιώνουμε και μάλιστα πολλές φορές αυτά τα συναισθήματα μπορούν από μόνα τους να προκαλέσουν μια κρίση άγχους ή μια κρίση πανικού.

Ένας οργανισμός, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να βιώνει κατάθλιψη είναι ένας οργανισμός, ο οποίος τείνει να έχει «χτυπηθεί» επανειλημμένα μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Στην ουσία, είναι ένας οργανισμός, ο οποίος έχει χάσει, έστω και προσωρινά, την ταυτότητά του, και το στίγμα του στη ζωή.

Η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη και υπάρχουν στιγμές για όλους μας που νιώθουμε πεσμένοι και αναρωτιόμαστε «γιατί μου συμβαίνει αυτό». Είναι εύκολο να πέσεις σε ένα μοτίβο αμφιβολίας για τον εαυτό σου και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις ένα διάλειμμα.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα