Αυτό που χαρακτηρίζει τα άτομα με σημαντικές εμπειρίες παιδικής κακομεταχείρισης είναι η παρουσία έντονης ντροπής και άλλων σαρωτικών συναισθημάτων. Η ντροπή, ο πόνος, ο φόβος και ο θυμός που βιώνουν στη μετέπειτα ζωή τους, συχνά μοιάζει να μην αντιστοιχεί στην ενήλικη μη-κακοποιητική κατάσταση.

Το φαινόμενο της καταναγκαστικής επανάληψης του τραυματικού παρελθόντος αναφέρεται στην ασυνείδητη αλλά ισχυρή τάση που έχουν οι άνθρωποι να επαναφέρουν στη σύγχρονη σκηνή της ζωής τους κάποια γεγονότα ή κάποιες καταστάσεις που στο παρελθόν τους προκάλεσαν πόνο, ζήλια ή συγκρούσεις και τους έκαναν να υποφέρουν.

Η βιαιότητα προς τα ζώα είναι ένα μείζον κοινωνικό θέμα το οποίο μελετώ από την αρχή της ενασχόλησής μου με την ψυχική υγεία και προσπαθώ να κάνω γνωστό στο ευρύ κοινό, καθώς αποτελεί μία αποτρόπαιη συμπεριφορά εις βάρος έμβιων όντων που είναι ικανά να βιώνουν τον σωματικό πόνο, αλλά και να συναισθάνονται, εξίσου με τον άνθρωπο, δυσφορία, άγχος, θυμό ή θλίψη από την απουσία στοργής και φροντίδας.

Οι σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους γονείςή τους κηδεμόνες μας, πριν την ηλικία των 5 ετών, θέτουν τις βάσεις για τις σχέσεις που οικοδομούμε στην ενήλικη ζωή μας. Αυτό συμβαίνει επειδή είμαστε ολοκληρωτικά εξαρτώμενοι στα άτομα που (ιδανικά) θα εκπληρώσουν τις σωματικές και συναισθηματικές μας ανάγκες.

Το Χαμόγελο του Παιδιού αναζητά κατάλληλο υποψήφιο/ια, για να καλύψει τη θέση του/της Παιδοψυχίατρου στο Κέντρο Ημέρας (Ζωγράφου, Αθήνα), με σκοπό την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των παιδιών και εφήβων θυμάτων κακοποίησης/παραμέλησης/ενδοοικογενειακής βίας ή έκθεσης σε ακραίες τραυματικές συνθήκες καθώς και συμβουλευτική στήριξη των οικογενειών τους.

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο πόνος αναφέρεται ως γιος της Έριδας και εγγονός της Νύχτας, ο οποίος δόθηκε στους ανθρώπους μετά από την κλοπή της φωτιάς από τον Προμηθέα. Θεραπευτής θεών και θνητών ήταν ο Απόλλωνας, ο οποίος παρασκεύαζε και χρησιμοποιούσε παυσίπονα βότανα, μια τέχνη που δίδαξε στο γιο του Ασκληπιό.

Είναι σχεδόν βέβαιο πως στην μέχρι τώρα πορεία σου έχεις συναντήσει τουλάχιστον ένα τοξικό άτομο. Ίσως πρόκειται για εκείνο τον χειριστικό συνάδελφο, τον απαισιόδοξο φίλο, το μίζερο ξάδελφο, το γνωστό που που δε σέβεται το χρόνο σου.

Ο όρος «ψυχογενής βουλιμία» διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον καθηγητή Gerald Russell (1979), ο οποίος παρατήρησε μια διατροφική διαταραχή, η οποία είχε τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:

1. Ακατανίκητη ανάγκη για υπερβολική κατανάλωση τροφής (κατά πολύ μεγαλύτερη ποσότητα τροφής που θα κατανάλωνε ένα άτομο σε ένα μόνο γεύμα).
2. Ανάγκη αποβολής της τροφής με εμετό ή καθαρτικά ή και τα 2.
3. Παθολογικό φόβο του ατόμου μήπως πάρει βάρος.

Πολύ συχνά όταν αναφερόμαστε στον όρο ενδοοικογενειακή βία προκαλούμε ένα συνειρμό ή μια εικόνα στο μυαλό μας που δείχνει τη σωματική βία που ασκείται σε ένα ζευγάρι συνήθως από τον άνδρα στη γυναίκα. Αυτό που συχνά ξεχνάμε κι είναι απαραίτητο να θυμόμαστε είναι η διάσταση της συναισθηματικής ή αλλιώς ψυχολογικής βίας που δέχεται ένα μέλος ή και τα δύο μέσα σε μια σχέση και είναι πολύ συχνά ένα προειδοποιητικό μήνυμα για μια δυσλειτουργική σχέση. 

Η ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση συμβαίνει αρκετά συχνά στις ερωτικές σχέσεις. Μπορεί να συνυπάρχει με την σωματική κακοποίηση ή και όχι, ενώ αποτελεί παράγοντα κινδύνου εμφάνισης της δεύτερης.

Πρόκειται για: