Αναπόφευκτα η ύπαρξη ενός εφήβου σε μια οικογένεια «επιβάλλει» μια περίοδο «διαπραγματεύσεων» εντός του οικογενειακού συστήματος. Ο έφηβος βρισκόμενος σε μια φάση διαρκούς αναζήτησης της προσωπικής του ταυτότητας έρχεται πολλές φορές σε ρήξη με τους γονείς του. Τα φαινόμενα που ανακύπτουν είναι ποικίλα και αφορούν σχεδόν πάντα την επιθυμία του εφήβου για αυτονομία και ανάληψη περισσότερων ευθυνών.

Η διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο όπου ξεκινά νωρίς στην παιδική ηλικία και μας ακολουθεί ως την ενήλικη ζωή.

Τα παιδιά, από την προσχολική ακόμη ηλικία, παρατηρούν τις αντιδράσεις των «σημαντικών άλλων» προσώπων προκειμένου να εσωτερικεύσουν την εικόνα του εαυτού τους.

Η εφηβεία είναι η μεταβατική περίοδος της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του ανθρώπου κατά την οποία λαμβάνουν χώρα σημαντικές σωματικές, γνωσιακές, ψυχολογικές και συμπεριφορικές αλλαγές. Πριν από έναν αιώνα η εφηβεία εθεωρείτο απλώς μια διαδικασία σωματικής ωρίμανσης, που οδηγούσε το άτομο σε διαφορετικά κοινωνικά πλαίσια που επηρέαζαν την υγεία του.