Ο ιόςHIV και το σύνδρομοAIDS αποτελούν δύο διαφορετικές έννοιες. Δυστυχώς, γίνονται πολλά λάθη όσον αφορά τους ορισμούς τους και πολλοί άνθρωποι λανθασμένα θεωρούν ότι αυτά δηλώνουν το ίδιο πράγμα. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει. ΤοHIV και τοAIDS συνδέονται μεν, αλλά δεν είναι το ίδιο.

H γέννα είναι η ύστατη μορφή δημιουργίας, κυριολεκτικής και συναισθηματικής.  Είναι η μετάβαση από την ενδομήτρια ζωή, στην πραγματική ζωή. Είναι το πάντρεμα ανάμεσα στην πρώτη μεταφορική μορφή στέγης και στην χειροπιαστή μορφή στέγης.  Η γυναίκα δίνει ζωή, δίνει συναίσθημα, προσφέρει μέσα από την δυναμική της ψυχής και του σώματος της την πρώτη αίσθηση, το πρώτο αποτύπωμα της εισόδου του πλάσματος της στην καινούργια του πραγματικότητα και σηματοδοτεί την  αφετηρία της στον ρόλο της γυναίκας που δίνει ζωή.

Πόνος ή δυσφορία στο στέρνο, δύσπνοια ή αίσθημα πλακώματος στο στήθος, ταχυκαρδίες (σε σημείο που να νιώθει κάποιος την καρδιά του ότι πάει να «σπάσει»),  είναι συμπτώματα που νιώθουν καθημερινά, αμέτρητοι άνθρωποι. Επίσης ο κόμπος στον λαιμό ή  ένα αίσθημα πνιγμού, ναυτία ή δυσφορία και πόνος στο στομάχι, είναι επίσης συμπτώματα εξίσου συχνά, όσο και τα αισθήματα ζάλης, αστάθειας ή λιποθυμίας, τα  ρίγη, ή τα ξαφνικά αισθήματα ζέστης.

Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη.
Ο εγκέφαλος κατά τη γέννηση είναι το πιό ανώριμο όργανο του σώματος.
0-3....Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Στην Αγχώδη-Αποφευκτική Διαταραχή της Προσωπικότητας, το άτομο έχει έντονο φόβο για την αρνητική κριτική από άλλα άτομα και κατά συνέπεια υποφέρει από υψηλά επίπεδα κοινωνικής δυσφορίας. Τα άτομα αυτά τείνουν να συνάπτουν σχέσεις μόνο όταν η πλήρης αποδοχή, χωρίς επικρίσεις, είναι σχεδόν εγγυημένη, είναι κοινωνικά αποστασιοποιημένα, έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και μεγάλη επιθυμία για συμπάθεια και αποδοχή από τους άλλους. 

Η ανθρώπινη φυσιολογική συμπεριφορά της προσκόλλησης είναι που φέρνει το παιδί πιο κοντά στους τροφούς του, που συνήθως είναι οι γονείς του, και επηρεάζει άμεσα τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε όλα τα στάδια της μετέπειτα ζωής του. Αυτή η πρώιμη προσκόλληση είναι που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν, καθώς το ανθρώπινο είδος είναι ευάλωτο και εξαρτημένο από τους ενήλικες για  ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στα πρώτα στάδια της ζωής.

Η Δικαστική ψυχολογία αφορά στη συσχέτιση της Ψυχολογίας με το νόμο και διακρίνεται σε διάφορα πεδία δράσης του δικαστικού ψυχολόγου με βάση τα οποία διαφοροποιείται ο ρόλος του, οι βασικές του αρμοδιότητες καθώς και η συνθήκη συνεργασίας του τόσο με το θεραπευόμενο όσο και με το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης.

Η Διπολική διαταραχή επικράτησε να αποκαλείται μανιοκατάθλιψη στην επιστημονική καθομιλουμένη ορολογία, για τον λόγο ότι οι άνθρωποι με διπολική διαταραχή περνούν από κύκλους ή φάσεις «μανίας» (επιστημονικός όρος  που απαιτεί ιδιαίτερη περιγραφή), οι οποίοι εναλλάσσονται με κύκλους ή φάσεις βαθιάς κατάθλιψης.

Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με άτομα τα οποία έχουν υποστεί τραύμα στο παρελθόν τείνουν να αναπτύσσουν αυξημένα επίπεδα στρες και άγχους, καθώς πολλές φορές να οδηγούνται σε επαγγελματική εξουθένωση. Μια τέτοια κατάσταση είναι δυνατό να επηρεάσει τη θεραπευτική σχέση του θεραπευτή με τον ασθενή του.

Για να βεβαιωθεί κανείς ότι πράγματι υπάρχει κατάθλιψη χρειάζεται:
1. Να αποκλείσει: 

Άλλα προβλήματα υγείας (π.χ. αναιμία, έλλειψη κάποιων βιταμινών-στοιχείων), χρόνιοι πόνοι ή χρόνια κόπωση, παρενέργειες τυχόν φαρμακευτικής αγωγής (π.χ για καρδιά, πίεση, χοληστερίνη, ορμονικές θεραπείες). Βέβαια μερικά φάρμακα απλά χειροτερεύουν μια προϋπάρχουσα κατάθλιψη. 

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση βρίσκεται συχνά στη βάση της πυραμίδας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στις σχέσεις, στη συμπεριφορά, στα συναισθήματα. Όπως σε όλες τις ψυχικές διαταραχές, στο άγχος στην κατάθλιψη έτσι και στο ζήτημα της αυτοεκτίμησης εμείς είμαστε αυτοί που διαιωνίζουμε μια κατάσταση και κανείς άλλος.

Read more

Το άτομο με Εξαρτημένη Διαταραχή της Προσωπικότητας επιτρέπει παθητικά στους άλλους να αναλάβουν την ευθύνη σημαντικών τομέων της ζωής του, εξαιτίας της έλλειψης αυτοπεποίθησης ή της έλλειψης ικανότητας να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να κάνει τις δικές του ανάγκες δευτερεύουσες στις ανάγκες των άλλων και να εξαρτάται από αυτούς.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως όλη η οικογένεια περιμένει με ενθουσιασμό και ανυπομονησία τον ερχομό του καινούριου μωρού, ιδίως όταν είναι το πρώτο της οικογένειας. Το ζευγάρι ονειρεύεται το νέο μέλος και τη ζωή τους μετά τον ερχομό του. Πολλές φορές όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευχάριστα όσο τα φανταζόμασταν. Η νέα μητέρα μετά τη γέννα συχνά περνά μια περίοδο συναισθηματικής δυσφορίας.

Η επίσκεψη σε έναν ειδικό είναι για πολλούς ανθρώπους μία απόφαση που παίρνουν μετά από ώριμη σκέψη, όταν διαπιστώνουν ότι αυτό που αντιμετωπίζουν τους πιέζει και τους πληγώνει ψυχολογικά τόσο πολύ σε βαθμό πλέον μη ελεγχόμενο. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πάνε σε ψυχολόγο την πρώτη φορά που νοιώθουν αυτή την ανάγκη, διότι δε θέλουν να παραδεχτούν ότι δε μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημά τους με τις δικές τους δυνάμεις.

Το καλοκαίρι έχει φύγει και ίσως έχετε παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στη διάθεση σας. Μήπως νοιώθετε πιο κουρασμένοι, κακόκεφοι και δεν έχετε όρεξη να διεκπεραιώσετε τις υποχρεώσεις σας;  Μην ανησυχείτε, ευθύνεται η αλλαγή του καιρού.
Η Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή είναι μια μορφή κατάθλιψης η οποία είναι επεισοδιακή και συνήθως εμφανίζεται στις αρχές του φθινοπώρου και μπορεί να συνεχιστεί μέχρι και τους χειμερινούς μήνες.

Όλα τα ζευγάρια ζώντας το παραμύθι της αγάπης και του ρομάντζου δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από ένα ευτυχισμένο γάμο. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η σχέση τους είναι διαφορετική από όλες τις άλλες και μοναδική και  ότι η βαθιά τους αγάπη θα μείνει ζωντανή για πάντα. Όμως, αργά ή γρήγορα τα πολλά ζευγάρια νοιώθουν  απροετοίμαστα  να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και τις εντάσεις που δημιουργούνται στο γάμο ή σε μία σχέση.

Η γέννηση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να φέρει τα «πάνω κάτω» στην ζωή των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως ανάπηρους. Η κρίση που προκαλείται από τη διάγνωση ότι κάτι πάει λάθος με το παιδί τους είναι ίσως η πιο δύσκολη εμπειρία των γονέων.

Με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθεί τις εξελίξεις για τη μεταρρύθμιση στο θέμα της Ειδικής Αγωγής, Η Ελληνική Εταιρεία Παιδοψυχιάτρων. Μεταξύ άλλων, προτείνει την τροποποίηση του αδόκιμου όρου "περί ειδικής αγωγής" του άρθρου 17 και αντιπροτείνει την μετονομασία σε "υπηρεσίες ψυχικής υγείας και ειδικών θεραπευτικών πράξεων".

Η μοναξιά στην ψυχοθεραπευτική σχέση (Μέρος 2ο - Η μοναξιά του θεραπευτή

Εκτός από τον θεραπευόμενο και ο θεραπευτής νιώθει μοναξιά, βιώνει δηλαδή την εμπειρία ότι είναι μόνος, απομονωμένος, αποκομμένος από τους άλλους (περισσότερα για τη μοναξιά βλ. Γαλανάκη, 2014α). Βρίσκεται ενώπιον του αιτήματος του θεραπευόμενου, πιθανώς και της οικογένειάς του.

Τόσο η επιστήμη της Ψυχολογίας, όσο και η Ψυχιατρική, διδάσκουν πως η συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα πολύπλοκων περιβαλλοντικών παραγόντων σε συνδυασμό με την αλληλεπίδραση τους με την εκάστοτε χαρακτηριστικά προσωπικότητας και βιολογική κατάσταση του ατόμου την κάθε δεδομένη στιγμή. Όταν η συζήτηση έρχεται στο θέμα της επικινδυνότητας, το ζήτημα εκλαμβάνεται διαφορετικά από τη νομική επιστήμη σε σχέση με τις επιστήμες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.