Η «επιμήκυνση» της νεότητας, της περιόδου που η ζωή μας βρίσκεται στο μεταίχμιο της ουσιαστικής ενηλικίωσης και της οικογενειακής σιγουριάς, φαίνεται πως αποτελεί κοινή τάση της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας. Συχνά, οι Έλληνες αναφέρονται με δυσμενή σχόλια στη συνήθεια πολλών οικογενειών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να δίνουν την ελευθερία στα παιδιά τους να ζήσουν ανεξάρτητα μετά την ηλικία των 18.

Είναι όμως πάντα η συνήθεια αυτή μια πράξη ψυχρότητας ή ελλιπούς αγάπης; Είναι αλήθεια οι Άγγλοι, οι Γάλλοι ή οι Σουηδοί λιγότερο γονείς από τους Έλληνες γονείς; Αγαπούν λιγότερο τους απογόνους τους; Είναι, λοιπόν, υγιές να ζει ένας τριαντάχρονος γιος με τους γονείς του;

Διαβάστε το σχετικό άρθρο της Ψυχολόγου Ε.Φρεγγίδου: Οι νέοι που ξέχασαν να μεγαλώσουν