Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας και Αμφιφοβίας δημιουργήθηκε το 2004 για να επιστήσει την προσοχή στη βία και τις διακρίσεις που βιώνουν λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς, ίντερσεξ και όλα τα άλλα άτομα με διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς, ταυτότητες φύλου ή εκφράσεις και χαρακτηριστικά του φύλου.

Τελικά, πόσο υφίσταται η αμφιφυλοφιλία στους ανθρώπους; Υπάρχει στα αλήθεια ως ένας ξεχωριστός σεξουαλικός προσανατολισμός ή απλώς είναι μία δίοδος, ώστε κάποιος να μην αισθάνεται εντελώς διαφορετικός από τη σεξουαλική νόρμα της πλειοψηφίας; 

«Οι γυναίκες μιλάνε πολύ!», «Οι άνδρες είναι καλύτεροι οδηγοί»… αυτές είναι δύο μόνο από τις πολλές εκφράσεις που λέγονται σχετικά με τις διαφορές των δύο φύλων.

Σύμφωνα με το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic And Statistical Manual Of Mental Disorders - DSM) ως δυσφορία φύλου (παλαιότερα διαταραχή ταυτότητας φύλου) ορίζεται η έντονη ασυμφωνία και αναντιστοιχία μεταξύ της ταυτότητας κοινωνικού και βιολογικού φύλου.

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Ο διαφορετικός τρόπος σκέψης και αντίδρασης που έχουν τα δύο φύλα οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στις βιολογικές τους διαφορές. Πληθώρα ερευνών που σχετίζονται με την προσωπικότητα έχουν καταδείξει τους άντρες ως το πιο διεκδικητικό, δραστήριο, ενεργητικό και επιθετικό φύλο, εν αντιθέσει με τις γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζονται ως το πιο αγχώδες, συναισθηματικό, ευαίσθητο, συγκαταβατικό και εξαρτημένο φύλο· η επιθετικότητα εκδηλώνεται ως επί το πλείστον μέσα στις σχέσεις.

«Όταν κοιτάζεις τους ανθρώπους κι απορείς, Τι να’ναι αυτό, Που αυτόν ‘αυτόν’ και αυτήν ‘αυτήν’ τους κάνει. Πρόσεχε είν’εύκολο να πλανηθείς. Και να χαθείς μέσα στην ίδια σου την πλάνη.» (απόσπασμα από ποίημα Judson, 2002, μτφ. Άρτεμις Αντωνίου)