O Alfred Adler αποτέλεσε μια προσωπικότητα που άφησε ιστορία στο χώρο της ψυχολογίας. Ήταν μαθητής του Freud κι ένας από τους σημαντικούς του οπαδούς. Ωστόσο, στην πορεία διαφοροποιήθηκε από το δάσκαλό του και δημιούργησε τη δική του θεωρητική σχολή, γνωστή ως σχολή Ατομικής Ψυχολογίας. Οι ιδέες του περί αισθήματος κατωτερότητας, αποτυπώνονται και στα ακόλουθα αποφθέγματά του.

Αυστριακός ψυχίατρος ο οποίος, μέσα από το σύστημα της ατομικής ψυχολογίας που ανέπτυξε, διατύπωσε τον όρο «αίσθημα κατωτερότητας». Θεωρείται ευρέως ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ψυχολογίας.

Ο Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ ήταν εκείνος που διαμόρφωσε το σύστημα της ατομικής ψυχολογίας, η οποία είναι γνωστή και με την ονομασία «αντλεριανή ψυχολογία». Η ατομική ψυχολογία αντιλαμβάνεται την έννοια της προσωπικότητας και της ζωής του κάθε ατόμου σαν μία ενιαία και αδιάσπαστη ολότητα, όπου κάθε προσωπική αντίληψη, αντίδραση, συμπεριφορά και παρόρμηση συμβάλλει στη διαμόρφωση της γενικής στάσης που υιοθετεί το άτομο απέναντι στη ζωή.

Στο πλαίσιο της ανάπτυξης του συστήματος της ατομικής ψυχολογίας, ο Άλφρεντ Άντλερ, Αυστριακός ψυχίατρος και μαθητής του Φρόυντ που σταδιακά αποστασιοποιήθηκε από τις θεωρίες του δάσκαλού του, έκανε λόγο για συμπλέγματα κατωτερότητας και υπεροχής.

Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που έχουμε να διαχειριστούμε στην κοινωνική ζωή είναι ο τρόπος ανατροφής των παιδιών. Η διαπαιδαγώγηση τους είναι μία προσπάθεια διαμόρφωσης και κατεύθυνσης της προσωπικότητά τους προς μία θετική εξελικτική πορεία. Συνήθως, η φύση της εκπαιδευτικής διαδικασίας χαρακτηρίζεται από την επιδίωξη της αρμονίας με τις ανάγκες της μετέπειτα ζωής του παιδιού ως ενήλικου ανθρώπου.

Ο ξεχωριστός τρόπος ζωής που υιοθετεί το κάθε άτομο αποτελεί την ιδιαίτερη έκφραση της ατομικότητάς του, η οποία εκδηλώνεται εναρμονισμένα με το συγκεκριμένο περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται.

Η πρόσληψη τροφής αποτελεί μία πολύ σημαντική διαδικασία για τον άνθρωπο από τη γέννησή του. Αυτό συμβαίνει, αφενός επειδή είναι απαραίτητη για την επιβίωσή του, αφετέρου γιατί μέσω αυτής επιτυγχάνεται η ψυχική σύνδεση του βρέφους με τη μητέρα, δημιουργώντας ψυχικές αναπαραστάσεις για τη μετ'έπειτα εξέλιψη του ατόμου.