Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων με μια συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους που μπορεί να χαρακτηριστεί οτιδήποτε άλλο εκτός από δημιουργική ή επoικοδομητική. Μια σύντομη ματιά σε οποιαδήποτε εφημερίδα ή σε τηλεοπτικές ειδήσεις μας αποκαλύπτει συγκλονιστικά και τρομακτικά παραδείγματα της ικανότητας του ανθρώπου να είναι βάναυσος, «μοχθηρός» ίσως έλεγαν ορισμένοι.

Έχει συζητηθεί ξανά, στο άρθρο που αφορά το ‘Shutter Island’ και στο σχετικό άρθρο με το ‘Fight Club’ για το πόσο πολύ χρησιμοποιείται η ψυχολογία από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθούμε και σήμερα, ενσαρκώνοντας συγκεκριμένες θεωρίες και πειράματα της πραγματικότητας στον φανταστικό κόσμο του Μπάτμαν.

Αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος ο οποίος είναι ιδιαίτερα γνωστός για το αμφιλεγόμενο πείραμα της υπακοής που διεξήγαγε κατά τη δεκαετία του 1960. Θεωρείται ευρέως ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που πέρασαν από τον κλάδο της κοινωνικής ψυχολογίας.

Ο Milgram (1974) μελέτησε την υπακοή όταν αυτή αποτελεί δίλημμα για το άτομο και όταν η απόφασή του να συμμορφωθεί ή να παραμείνει ανεπηρέαστο έχει σημαντικές συνέπειες.

Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούει τις εντολές, όταν αυτές αντίκεινται στην ανθρώπινη συνείδηση και στις θεμελιώδεις, «άγραφες» αρχές του ηθικού κώδικα, πέρα από τη δραματοποίησή που γνώρισε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, όπου η πρωταγωνίστρια εκπροσωπεί τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται και θεωρεί χρέος του την εξέγερση απέναντι στο άδικο και τη βίαιη εξουσία, υφίσταται φιλοσοφική ανάλυση σε όλες τις ιστορικές εποχές.

Η κοινωνική επιρροή είναι ένα διαχρονικό θέμα που απασχολεί αρκετούς. Είναι μία διαδικασία στην οποία στάσεις, συναισθήματα και συμπεριφορές επηρεάζονται από την πραγματική, την φανταστική ή την υπαινισσόμενη παρουσία των άλλων. 

Την κοινωνική επιρροή και συγκεκριμένα την υπακοή καθώς και τους παράγοντες που την επηρεάζουν, εξετάζουν αρκετοί επιστήμονες με το πιο εκκεντρικό και ευρέως διαδεδομένο πειραμα αυτό του Milgram.

Τα τελευταία χρόνια οι περιπτώσεις στις οποίες κοινωνικοί επιστήμονες και ειδικά κοινωνικοί ψυχολόγοι αναλαμβάνουν να προσεγγίσουν οικουμενικά ζητήματα όπως η τρομοκρατία, αυξάνονται διαρκώς, παρουσιάζοντας μια μεγάλη ποικιλία στις θεωρητικές και τις μεθοδολογικές τους προσεγγίσεις.