• Πάνε μόνο οι τρελοί.

Το να ζητήσει κάποιος βοήθεια από ψυχολόγο δεν τον κάνει ούτε τρελό, ούτε προβληματικό. Αντίθετα, πρόκειται για κάποιον, που αποδέχεται τις δυσκολίες που βιώνει, επιθυμεί να τις διαχειριστεί κι αναλαμβάνει δράση.

Ένα αρκετά γνωστό φαινόμενο στις μέρες μας είναι τα παιδιά να έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Παλαιότερα δεν υπήρχε κάποια διάγνωση για τα συγκεκριμένα παιδιά με αποτέλεσμα να είναι οι «τεμπέληδες» ή αλλιώς «αφηρημένοι» της τάξης.

Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των άλλων και να ανταποκρινόμαστε με συμπόνοια. Να μπαίνουμε στα «παπούτσια» του άλλου χωρίς όμως να ταυτιζόμαστε. Δεν μπορούμε να ταυτιστούμε και να κάνουμε δικά μας τα προβλήματα των άλλων γιατί θα εξαντληθούμε ψυχικά αλλά μπορούμε να ακούσουμε, να βοηθήσουμε, να συναισθανθούμε και να σταθούμε δίπλα στους αγαπημένους μας ανθρώπους.

Οι άνθρωποι ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Πάντα θέλουμε κάτι άλλο από αυτό που έχουμε. Κάτι διαφορετικό ή κάτι περισσότερο, σίγουρα όμως όχι αυτό που έχουμε! Μοιάζει ότι ο ιδανικός εαυτός μας ποτέ δεν ικανοποιείται, πάντα προσγειώνεται ανώμαλα στην σφαίρα του πραγματικού, σε αυτό που κάθε φορά πραγματικά είναι ή πραγματικά συμβαίνει. Κάτι άλλο έχουμε φανταστεί, άλλο έχουμε επιθυμήσει και άλλο βρίσκουμε να κρατάμε στα χέρια μας...

Το πιο συχνό φαινόμενο στις συνεδρίες των ζευγαριών είναι το εξής : O σύμβουλος γάμου γίνεται παρατηρητής μιας ατελείωτης διαφωνίας μεταξύ των δύο συντρόφων σχεδόν για τα πάντα! Για το "τι" είναι καλύτερο, για το "ποιος" έχει δίκιο, για το "που", "πότε", "ποιανού", "πως" κλπ. Τα ζευγάρια διαφωνούν για όλα: συμφωνούν τουλάχιστον ότι διαφωνούν;

Οι απαντήσεις μας στους άλλους κατά τη διάρκεια της μεταξύ μας επικοινωνίας, δημιουργούν μερικές φορές εμπόδια ή φραγμούς στην επικοινωνία, αντί να τη διευκολύνουν.Έτσι ο συνομιλητής αισθάνεται μπλοκαρισμένος σαν να συναντά ένα εμπόδιο στο δρόμο του και να μην υπάρχει άλλη διέξοδος.

Σε μια χώρα μακρινή, την Ολαϊδια, η Νόρα η χελώνα γέννησε το δικό της χελωνάκι. Το μικρό χελωνάκι ήταν πολύ όμορφο και χαριτωμένο, μόνο που είχε τρίχωμα! Η μαμά Νόρα όμως ήταν τόσο χαρούμενη, που κρατούσε στα χέρια της το μικρό της χελωνάκι και δεν την ένοιαζε τίποτε άλλο. Ο μπαμπάς χελώνος, ο Απόλλων, παρόλη του τη χαρά προβληματίστηκε. Μα όλους τους ίδιους!

Πολλές φορές δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας, με αποτέλεσμα να εμπλεκόμαστε σε παρεξηγήσεις ή εντάσεις και τελικά αυτά που μας απασχολούν να παραμένουν άλυτα.

Συνηθίζουμε να λέμε: ''πάνω από όλα η υγεία μας, η υγεία των παιδιών μας!'' και πράγματι η αξία της είναι ανεκτίμητη. Μαζί όμως με την σωματική υγεία έρχεται και η ψυχική: νους υγιής εν σώματι υγιεί.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση βρίσκεται συχνά στη βάση της πυραμίδας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στις σχέσεις, στη συμπεριφορά, στα συναισθήματα. Όπως σε όλες τις ψυχικές διαταραχές, στο άγχος στην κατάθλιψη έτσι και στο ζήτημα της αυτοεκτίμησης εμείς είμαστε αυτοί που διαιωνίζουμε μια κατάσταση και κανείς άλλος.

Όταν αναφερόμαστε στον όρο ενσυναίσθηση εννοούμε ότι η επικοινωνία μας εμβαθύνεται με άλλα πρόσωπα μέσω της συναισθηματικής ταύτισης ή κατανόησης των σκέψεων και της συμπεριφοράς των άλλων. Σε αυτό το επίπεδο δε συνδιαλεγόμαστε απλά, κάνουμε κάτι περισσότερο: αντιδρούμε στο συνομιλητή μας με τρόπο με τον οποίο αναπτύσσουμε αμοιβαία κατανόηση και εμπιστοσύνη.

Όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι ορισμένες φορές να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε… Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί αν ο σύντροφός μας μάς καταλαβαίνει… Πόσο φορές έχουμε αναρωτηθεί αν ο σύντροφός μας κατανοεί και συναισθάνεται αυτό που νιώθουμε εμείς… Πόσες φορές έχουμε εκνευριστεί με τον εαυτό μας μη μπορώντας να εκφράσουμε με λέξεις αυτό που πραγματικά νιώθουμε κι όχι αυτό που σκεφτόμαστε…

Εφηβεία ονομάζεται το τελευταίο στάδιο της ανάπτυξης του ατόμου στην πορεία του προς την ωρίμανση. Χρονολογικά τοποθετείται χονδρικά στην ηλικία 12-18 ετών, και για τα κορίτσια ξεκινά με την πρώτη έμμηνο ρύση ενώ για τα αγόρια με την πρώτη εκσπερμάτωση. Τα κριτήρια αυτά είναι αρκετά σχετικά αφού κάθε παιδί έχει δικό του ρυθμό ανάπτυξης που επηρεάζεται σαφώς και από το εξωτερικό περιβάλλον.

Πρόσφατα διάβασα το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ηarriger και άλλων, 2019, με τον τίτλο “You can buy a child a curvy Barbie doll, but you can’t make her to like it” που διερευνούσε τις στάσεις σχετικά με το σχήμα και το σωματότυπο σε ένα δείγμα κοριτσιών. Στην έρευνα που διεξαγάγανε, 84 κορίτσια ηλικίας 3-10 ετών κλήθηκαν να δώσουν θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά στις κούκλες Fashionista Barbie της εταιρίας Mattel.

Η ανάγκη για θετική αναγνώριση είναι μια βασική ψυχολογική ανάγκη που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, εκτός από την κάλυψη των βασικών τους αναγκών που τους διατηρούν στη ζωή όπως είναι η τροφή, το νερό και η στέγη, χρειάζονται μια εξίσου σημαντική ψυχολογική εμπειρία που αφορά στο σεβασμό και την αποδοχή των άλλων, δηλαδή τη θετική τους αναγνώριση από τους άλλους και κυρίως τους σημαντικούς άλλους.

Θα με αποδεχτούν; Εάν τους φανώ περίεργος; Πώς αλήθεια με βλέπουν; Τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα; Μήπως έχω κάνει κάτι και δεν μου απαντάει στο τηλέφωνο; Εάν του αρνηθώ αυτό που μου ζήτησε μήπως επηρεαστεί η σχέση μου μαζί του; Εάν του πω τι με πειράζει μήπως θυμώσει και δε μου ξαναμιλήσει;

Ο άνθρωπος είναι κατά βάση κοινωνικό ον που απολαμβάνει την επικοινωνία, τη σύνδεση, την οικειότητα και τους δεσμούς που μπορεί να δημιουργήσει και να συντηρήσει  με τους ανθρώπους γύρω του.

Αν κάθε φορά που θύμωνε ο καθένας μας με κάποιον, αντί να το κρατάει μέσα του το συζητούσε...
Αν δεν άρχιζε πάντα ή σχεδόν πάντα τη συζήτηση με ένα «εσύ φταίς» αλλά είχε ως βάση ότι όλοι έχουμε το εκατό τις εκατό της ευθύνης...

Συμφωνά με το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης το συναίσθημα ορίζεται ως «οποιαδήποτε αναταραχή ή αναστάτωση του νου, αίσθημα, πόθος. Οποιαδήποτε σφοδρή ή εξημμένη ψυχική κατάσταση». Θυμός, θλίψη, φόβος και αγάπη είναι μερικά από τα βασικά συναισθήματα που βιώνουμε ανάμεσα στα εκατοντάδες άλλα συναισθήματα μας, που ίσως δεν είναι εύκολο να αποδοθούν με λέξεις.

Συχνά αναρωτιόμαστε πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να είναι πάντα χαρούμενοι ή τόσο ατρόμητοι ή τόσο άνετοι με την εικόνα και τα φαινομενικά ελαττώματά της. Τα ερωτήματα αυτά, σε άλλους προξενούν ζήλεια, σε άλλους περιέργεια, σε άλλους θαυμασμό και σε άλλους μία επιθυμία ταύτισης.