• Όλοι μας έχουμε περάσει νύκτες που δεν κοιμηθήκαμε καλά, μερικές φορές ίσως καθόλου, παρόλο που προσπαθήσαμε. Νιώθαμε ότι έπρεπε να κοιμηθούμε όμως δε τα καταφέρναμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιο πρόβλημα, που αντιμετωπίζαμε εκείνες τις μέρες, μας «βασάνιζε» και «δεν μας άφηνε να κοιμηθούμε». Πολλές φορές όμως μπορεί να μην υπήρχε εμφανής λόγος της δυσκολίας του ύπνου.

  • Πρόσφατα μου ζητήθηκε να γράψω μια εισαγωγή σε ένα κλασικό βιβλίο για την εποπτεία, το: The Quiet Profession, γραμμένο από την Anne Alonso, μέντορά μου.

  • Το αιώνιο ερώτημα που ταλανίζει κάθε θεραπευτή και μέσα από αυτό γεννιούνται πολλά υπό- ερωτήματα; Γιατί υπεισέρχομαι σε αυτή τη διαδικασία; Τι αποζητώ τελικά από αυτή την επιλογή επαγγέλματος; Είναι επάγγελμα ή λειτούργημα; Είναι ταξίδι ή προορισμός; Στο συγκεκριμένο ερώτημα και υπο- ερωτήματα, θα προσπαθήσω να απαντήσω, όσο πιο επαρκώς μπορώ. Με τη μόνη διαφορά, είναι πως θα ξεκινήσω αντίστροφα.

  • Ακόμη και σήμερα, 80 χρόνια μετά το θάνατο του ιδρυτή της ψυχαναλυτικής σχολής, Sigmund Freud, η ψυχοθεραπεία θεωρείται από πολλούς ταμπού.

  • Πολλές φορές η σκέψη μιας μελλοντικής επίσκεψης σε ένα ψυχοθεραπευτή συνοδεύεται κι από το συνηθισμένο ερώτημα - απάντηση «μα γιατί να πάω σε ψυχοθεραπευτή; δεν είμαι τρελός». Ωστόσο, στις μέρες μας τέτοιους είδους στερεοτυπικές αντιλήψεις ταλανίζουν ένα αρκετά μικρότερο μέρος του πληθυσμού σε σχέση με το παρελθόν, ενώ αποφεύγοντας τη ψυχοθεραπεία κάποιος εξαιτίας αυτών μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στον εαυτό του.

  • Γιατί να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία; Ένα συχνό ερώτημα που κάνουν πολλοί άνθρωποι, όταν τους προτείνουν ή τους παροτρύνουν να ξεκινήσουν συνεδρίες ψυχοθεραπείας.

  • Αν είναι κάτι που στα σίγουρα διαπίστωσα πως μια ζωή με κυνηγάει είναι ο φόβος μου. Κι εγώ τρέχω συνεχώς να του ξεφύγω. Τον φοβάμαι λες και ξέρω πως μόλις με φτάσει θα με καταβροχθίσει.
    Αυτά πίστευα μέχρι που μπήκα ως θεραπευόμενος μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ πως κάθε, μικρός και μεγάλος μου, φόβος είναι μια ευκαιρία να με γνωρίσω καλύτερα.

  • Οι άνθρωποι με έναν σχεδόν αυτόματο τρόπο προσπαθούν να αποφύγουν κάθε είδους πόνο. Αποφεύγουμε ή προσπαθούμε να διαχειριστούμε τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό πόνο.

  • Πολύ συχνά, άνθρωποι που προσέρχονται στο γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή ξαφνιάζονται από τον αριθμό των ορίων που τίθενται προκειμένου να προστατεύσουν την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή- θεραπευόμενου.

  • Μεγαλώνοντας σε μια παραδοσιακή οικογένεια άμεσα συνδεδεμένος τόσο με το φυσικό περιβάλλον όσο και το ανθρωπογενές περιβάλλον της κοινότητας, συνειδητοποίησα από πολύ μικρός, μέσα από τα όρια της φυσικής πραγματικότητας και την αμεσότητα των κινδύνων, ότι ο άνθρωπος είναι ενσωματωμένος κι όχι επικυρίαρχος της φύσης και ότι μπορεί να ισορροπήσει μέσα στο φυσικό του περιβάλλον μονάχα αν συνειδητοποιήσει το «συμφέρον» του, δηλαδή πως μόνο σε πλήρη αρμονία με αυτό μπορεί να επιβιώσει και να εξελιχθεί ως είδος.

  • Μήπως ο εγκέφαλός σου διαστρεβλώνει την πραγματικότητα; Κάνε την άσκηση!

    Το «εσωτερικό παιδί» αποτελεί μια μεταφορά για τα ασυνείδητα τμήματα της προσωπικότητας που διαμορφώθηκαν κατά την παιδική μας ηλικία. Στο εσωτερικό παιδί αντιστοιχεί ο συναισθηματικός μας κόσμος: φόβος, πόνος, λύπη, οργή, αλλά και χαρά, ευτυχία και αγάπη. Επομένως, το εσωτερικό παιδί έχει όψεις θετικές και χαρούμενες, καθώς και αρνητικές και θλιμμένες.

  • Ο θυμός είναι ένα από τα φυσικά συναισθήματα που έχουμε μέσα μας και προκαλείται τόσο από εξωτερικούς όσο και από εσωτερικούς παράγοντες. Μπορούμε να θυμώσουμε με καταστάσεις, πρόσωπα, ή ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Κατά κάποιο τρόπο ο θυμός είναι η αντίδραση μας σε κάτι που την δεδομένη σιγμή αναγνωρίζεται ως απειλή, αντικειμενική ή υποκειμενική, και η εμφάνιση του μας επιτρέπει να αντιδράσουμε σε αυτήν, να την πολεμήσουμε, να αμυνθούμε, να προστατευτούμε.

  • Είναι γεγονός ότι χρήση του όρου ψυχοθεραπεία είναι ευρεία στις μέρες μας. Είναι επίσης γεγονός ότι το νόημα που αποδίδεται στον όρο σε αρκετές των περιπτώσεων είναι λανθασμένο ή ελλιπές. Με άλλα λόγια για κάποιους μπορεί η ψυχοθεραπεία να είναι ένα “μαγικό ταξίδι”, ‘η συζήτηση με έναν άνθρωπο που ξέρει’, η “αλλαγή μιας  δυσάρεστης κατάστασης”.

  • Η γνωσιακή θεραπεία, βασίζεται στη σημασία της ερμηνείας, καθώς ο καθένας μας αντιλαμβάνεται και κατανοεί με διαφορετικό τρόπο. Ο στόχος είναι η αλλαγή του τρόπου σκέψης (γνωστική αλλαγή), των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και των αυτόματων σκέψεων, με τελικό αποτέλεσμα τη συναισθηματική και συμπεριφορική αλλαγή. 

  • Ως κλειστό τραύμα κεφαλής ορίζεται το χτύπημα που δέχεται το άτομο στο κεφάλι, χωρίς να υπάρχει εμφανής βλάβη στο κρανίο ή συγκεκριμένο εγκεφαλικό τραύμα. Αυτό το είδος τραύματος συχνά έχει συνέπεια τη μετατόπιση ολόκληρου του εγκεφάλου μέσα στο κρανίο κατά τη διάρκεια του ατυχήματος, προκαλώντας εκτενή βλάβη.

  • Ο όρος γονική αποξένωση σε καμία περίπτωση αναφέρεται στις περιπτώσεις της επιβεβλημένης απομάκρυνσης ενός παιδιού από έναν γονέα, που με την συμπεριφορά του θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ή σωματική υγεία του παιδιού.

  • Πολλές φορές νιώθεις την αίσθηση πως δεν είσαι ο εαυτός σου. Το συναίσθημά σου μπορεί να έχει διακυμάνσεις που δεν κατανοείς, οι σκέψεις σου ίσως είναι αυτόματες και νιώθεις πως δεν έχεις τον έλεγχό τους και η συμπεριφορά σου έχει αλλαγές που δεν αντιλαμβάνεσαι.

    Οι άλλοι γύρω σου φαίνεται να μην αναγνωρίζουν και να αποδέχονται τις ικανότητες και τα επιτεύγματά σου κάτι που σε κάνει να νιώθεις δυσάρεστα.

    • Πάνε μόνο οι τρελοί.

    Το να ζητήσει κάποιος βοήθεια από ψυχολόγο δεν τον κάνει ούτε τρελό, ούτε προβληματικό. Αντίθετα, πρόκειται για κάποιον, που αποδέχεται τις δυσκολίες που βιώνει, επιθυμεί να τις διαχειριστεί κι αναλαμβάνει δράση.

  • Δυσλειτουργικές συμπεριφορές ονομάζονται οι μορφές συμπεριφοράς, οι οποίες συνήθως προκαλούν προσωπική δυσφορία, ψυχολογική αναπηρία, δυσλειτουργία ή παραβιάζουν τις κοινωνικές νόρμες (Kring, Davison, Neale & Johnson, 2010).

    Στο παρόν άρθρο, λοιπόν, γίνεται μια προσπάθεια να κατανοήσει ο αναγνώστης τον ρόλο που διαδραματίζουν τα δευτερογενή οφέλη και το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το άτομο, όσον αφορά στους τρόπους με τους οποίους η εκάστοτε δυσλειτουργική συμπεριφορά, εφόσον δημιουργηθεί, διατηρείται και ανθίσταται στην αλλαγή.

  • Ένα από τα πιο συχνά θέματα που αναφέρουν συχνά οι γονείς που έχουν παραπάνω από ένα παιδί είναι ο ανταγωνισμός και η ζήλια ανάμεσα στα αδέρφια.

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα