Πώς μπορούμε να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε στους εαυτούς μας όπως συμπεριφερόμαστε στους φίλους μας.

Αλλαγή... Μία λέξη με ένα τόσο βαθύ νόημα. Μία λέξη που στο άκουσμά της σε πολλούς προκαλεί άγχος, φόβο, στρες, αγωνία, θλίψη και σε άλλους χαρά, εξέλιξη, δημιουργικότητα, ευτυχία, ανανέωση, ενθουσιασμό.

Οτιδήποτε αγαπάς γίνεσαι! Οτιδήποτε είναι η αγάπη σου αυτό θα βρεις. Πρόσεχε τι αγαπάς!

Όταν ακούμε τη φράση "καταστροφική σκέψη", είναι πιθανό να σκεφτούμε καταστροφικά γεγονότα σε προσωπικό, κοινωνικό, επαγγελματικό επίπεδο ή ακόμα και σε επίπεδο φυσικών φαινομένων του πλανήτη μας. Οι καταστροφικές σκέψεις συμβαίνουν όταν το μυαλό μας δημιουργεί τα χειρότερα σενάρια που μπορεί να έχει η έκβαση μίας κατάστασης ή ενδυναμώνουμε την περισσότερο αρνητική έκβαση της κατάστασης.  

Σε έναν ινδιάνικο μύθο αναφέρεται ότι ένας νεαρός θέλησε κάποτε να συμβουλευτεί το γέροντα της φυλής. Του είπε, λοιπόν, ότι νιώθει πως μέσα του υπάρχουν δύο λύκοι, ένας καλός και υπομονετικός και ένας άγριος που δείχνει συνέχεια τα δόντια του και γρυλίζει. Ρώτησε ποιος λύκος θα κερδίσει. «Αυτός που ταΐζεις», απάντησε ο γέροντας. Κάπως έτσι λειτουργούν και τα συναισθήματά μας. 

ΜΕΡΟΣ Α: Μύθοι σχετικά με το Βιασμό.
Είναι γεγονός ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα είναι μεταξύ αυτών που δεν αναφέρονται συχνά στις αρμόδιες αρχές και ιδιαίτερα η εγκληματική πράξη του βιασμού. 

Η εικόνα φέτος στην έναρξη της σχολικής χρονιάς ήταν διαφορετική: τα αγκαλιάσματα στο προαύλιο και οι χαρές από το ξανασμίξιμο δεν έγιναν. Αντί για αυτό έβλεπες μεμονωμένα παιδάκια με μασκούλες, σέρνοντας την τσάντα τους, να κατευθύνονται με σοβαρότητα προς την αίθουσα τους.

Οι γονείς τα είχαν ενημερώσει ότι φέτος θα ήταν διαφορετικά. Και αυτά με υπευθυνότητα φαίνονταν να τηρούν τις οδηγίες που τους έδιναν οι δάσκαλοι κατά την είσοδό τους στο σχολείο.

Υπάρχουν πολλά, στον σημερινό κόσμο, για τα οποία αξίζει να λυπηθεί κανείς. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Δίας έχει δύο πιθάρια, ένα με ευτυχία κι ένα με δυστυχία και μοιράζει στους ανθρώπους και από τα δύο ενώ σε κάποιους δίνει μόνο από αυτό με την δυστυχία.

Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους από το κοντινό μας, οικογενειακό και φιλικό, περιβάλλον οι οποίοι νοσούν από κάποιο χρόνιο νόσημα, όπως ο καρκίνος.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί και κατά πόσο στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτών, το οικογενειακό περιβάλλον, να παίξει έναν ιδιαίτερα ενεργό ρόλο και πως πρέπει να συμπεριφερθεί προς τον ασθενή.

Τι είναι η ευτυχία και πως ορίζεται στην ζωή μας; αποτελεί έναν μύθο που έχουμε πλάσει οι σύγχρονοι άνθρωποι; τι είναι αυτό που αναζητούμε στην καθημερινότητά μας;

Είναι ένα άπιαστο όνειρο μόνο για λίγους. Ερωτήματα που βασανίζουν τους περισσότερους ανθρώπους, για το πώς μπορούν να βρουν αυτό που θα τους οδηγήσει στον δρόμο της πλήρωσης και της απέραντης ευτυχίας.

Πριν από μερικά χρόνια, πριν καν ξεκινήσω τις σπουδές μου στην Ψυχολογία, θέλησα να κάνω προσωπική θεραπεία για να βελτιώσω κάποιους τομείς της ζωής μου. Κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας, αντιμετωπίζοντας ένα «απλό» πρόβλημα με μία κοπέλα που ήθελα να της πω να βγούμε, συζητώντας το με τον θεραπευτή μου, τον ρωτάω «Και πώς θα το κάνω αυτό;». Εκείνος γνωρίζοντας καλά τον τρόπο σκέψης μου και τα προβλήματα που μου δημιουργούσε μου απαντάει: «Με τον πιο απλό τρόπο. Χωρίς στρατηγικές.»

Παράδειγμα:

Ο Γιάννης, ενώ έχει αρκετές υποχρεώσεις και κούραση μέσα στην καθημερινότητα, ένας φίλος του ο Δημήτρης, του ζητά μια χάρη: να τον πετάξει με το αμάξι του σε μια δική του δουλειά. Ενώ ο Γιάννης πηγαίνει στην ώρα του να πάρει τον Δημήτρη από το σπίτι του, εκείνος καθυστερεί περίπου 30 λεπτά για να κατέβει.

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θα προβληματιστούνε με τον τίτλο του άρθρου μου. Η θεωρία της κατσαρίδας; Της κατσαρίδας; Μία εξαιρετική, όμως, ομιλία του SundarPichai, του Διευθύνοντος Συμβούλου της Google, βασίστηκε σε μία κατσαρίδα και είναι μία μοναδική ευκαιρία, για να δούμε πώς μπορούν οι σκέψεις να προκαλέσουν τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις μας. 

Στην ψυχολογία, με τον όρο αποφυγή εννοούμε ένα δυσπροσαρμοστικό τρόπο διαχείρισης, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να αποφύγουμε ή να «αποδράσουμε» από ορισμένες δυσάρεστες σκέψεις ή/και συναισθήματα.Οι συμπεριφορές αποφυγής στα πλαίσια του κοινωνικού άγχους αποσκοπούν στη μείωση του άγχους που δημιουργείται στις κοινωνικές καταστάσεις. 

Γεμάτο ενσυναίσθηση, σοφία και χιούμορ, το «Η ελευθερία είναι επιλογή» καταγράφει πόσο ευάλωτοι είμαστε στους αυτοπεριοεριμούς μας και, ταυτόχρονα, μας δίνει την κατάλληλη ενθάρρυνση για να βρούμε γιατρειά και να απολαύσουμε την πραγματική ελευθερία που μας αξίζει.

Πάντοτε αναρωτιόμουν, πώς θα ήταν η τελευταία μέρα εν ζωή, αν ξυπνούσα το πρωί και ήξερα. Ήξερα, ότι μόλις το βράδυ τα μάτια κλείσω, κοιμηθώ, όλα θα έχουν τελειώσει για μένα.

Η περίοδος που διανύει μια γυναίκα μετά τη γέννα, η λοχεία είναι τόσο σημαντική όσο και κρίσιμη για τη θεμελείωση της σωματικής αλλά και ψυχικής υγείας του βρέφους. Στη λοχεία το βρέφος προστατεύεται από τη μάνα με τρόπους πρακτικούς, όπως ο θηλασμός, για παράδειγμα, που δημιουργεί στον νέο οργανισμό αντισώματα και προστάτες της υγείας του.

Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα θετικό τρόπο σκέψης κερδίζουμε σε όλο το φάσμα των επαγγελματικών, κοινωνικών και προσωπικών μας σχέσεων και απολαμβάνουμε συναισθηματική υγεία, ηρεμία του νου και ευτυχία, αποτρέποντας έτσι, σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και τις ασθένειες του σώματος. 

Νέο, ασύγχρονο σεμινάριο (E-Learning) για την Θετική σκέψη, στο Psyversity, την πλατφόρμα εκπαίδευσης στην Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία! Αποκτήστε και παρακολουθήστε το στον χρόνο που εσείς επιλέγετε.Η θετική σκέψη είναι το Α και το Ω για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και την εκπλήρωση των στόχων στη ζωή μας. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι η θετική σκέψη μας προσανατολίζει προς τη λύση και όχι προς το πρόβλημα

Σήμερα ξύπνησα και ένοιωθα ακόμα πιο κουρασμένη, ένα βάρος υπήρχε στην ψυχή μου και την είχε σκεπάσει σα πέπλο. Σηκώθηκα και άνοιξα τα παράθυρα στο δωμάτιό μου, ήθελα να μπει λίγο φως. Έβλεπα από το παράθυρο ζευγάρια να περπατούν ,αυτοκίνητα να κορνάρουν, παιδάκια μικρά να φωνάζουν. Δίχως να το καταλάβω, αγκάλιασα το μαξιλάρι μου, κουκουλώθηκα στα σκεπάσματά μου και άρχισα να κλαίω.