Κάθε χρόνο, η 2 Απριλίου αναγνωρίζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό, αφιερωμένη στην προώθηση της ευαισθητοποίησης, της κατανόησης και της αποδοχής της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού, μιας νευροαναπτυξιακής πάθησης που επηρεάζει ένα στα 54 παιδιά παγκοσμίως.

Τα τελευταία χρόνια αρκετοί γονείς παρατηρούν μια "παραδοξότητα" στη συμπεριφορά του παιδιού, απευθύνονται σε κάποιον ειδικό του χώρου της ψυχικής υγείας και συχνά φεύγουν με μια διάγνωση Συνδρόμου Asperger και πολλές απορίες και αγωνίες γύρω από αυτό...

Η επιλεκτική αλαλία αποτελεί την άρνηση του παιδιού να μιλήσει έξω από το σπίτι ενώ, έχει φυσιολογική ή σχεδόν φυσιολογική χρησιμοποίηση του λόγου στο σπίτι.
Σύμφωνα με το DSM-IV τα προτεινόμενα κριτήρια διάγνωσης είναι:

Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική τους εξέλιξη.
Ο εγκέφαλος κατά τη γέννηση είναι το πιό ανώριμο όργανο του σώματος.
0-3....Η πλαστικότητα του εγκεφάλου είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Από τη πρώτη αναφορά του Kanner(1943), μόλις πρόσφατα επιτεύχθηκε σχετική ομοφωνία γύρω από το θέμα διάγνωσης του αυτισμού. Η διάγνωση βασίζεται στην εκτίμηση της ψυχοκινητικής εξέλιξης του παιδιού. Τα διαγνωστικά μέσα που περιλαμβάνουν σταθμισμένα τεστ εξετάζουν αναπτυξιακά χαρακτηριστικά σε ορισμένους τομείς όπως είναι η γλώσσα, οι κοινωνικές δεξιότητες και η αυτοεξυπηρέτηση.

Η Διαταραχή Ελληματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας( ΔΕΠ-Υ) περιλαμβάνει συχνά συμπεριφορικά προβλήματα και μαθησιακές δυσκολίες σε παιδιά. Η συγκεκριμένη παιδοψυχιατρική διάγνωση εξαιτίας των αρνητικών επιπτώσεων στην έκδηλη επικοινωνιακή συμπεριφορά και σχολική επίδοση έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας.

Το 1902 ο γιατρός George Still έδωσε μια σειρά από διαλέξεις στις οποίες περιέγραφε την έλλειψη "ηθικού ελέγχου" ανάμεσα σε μια μερίδα παιδιών χωρίς κάποια παρατηρούμενη οργανική βλάβη. Στο διάβα των ετών, μια σειρά από ποικίλες διαφορετικές ονομασίες, όπως σύνδρομο ελάχιστης εγκεφαλικής βλάβης, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, αντίδραση υπερκινητικότητας στην παιδική ηλικία, ονομασίες που αντανακλούσαν τις εκάστοτε επικρατούσες επιστημονικές αντιλήψεις για την υποκείμενη αιτιολογία, έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την διαταραχή που σήμερα είναι γνωστή ως διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και / ή υπερκινητικότητας, ΔΕΠ-Υ.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευθεί διάφορες θεωρίες για τη δυσλεξία η οποία αποτελεί την πιο διαδεδομένη μορφή των μαθησιακών δυσκολιών. Γονείς και εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με νέες προκλήσεις,  καλούνται ν’ ανταποκριθούν σε διαφορετικές ανάγκες, αναζητούν κάθε  γνώση και πληροφορία σχετικά με τη δυσλεξία.

Oι Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος – ΔΑΦ, εντάσσονται στις Διαταραχές της Ανάπτυξης. Τα άτομα με ΔΑΦ εμφανίζουν, διαφορετικού βαθμού, δυσκολίες στην κοινωνική συναλλαγή, στη λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.

Εκδήλωση με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου για το θέμα του αυτισμού διοργανώνει την Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ, στο ξενοδοχείο "Μακεδονία Παλλάς" στη Θεσσαλονίκη ο Σύλλογος Αρωγής Συλλόγου Γονέων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων Βορείου Ελλάδος "Αχτίδα".

Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή η οποία επιδρά σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης ενός ατόμου. Η κλινική εικόνα του αυτισμού δεν είναι ομοιογενής, αλλά κυμαίνεται από ηπιότερες μορφές (με ελάχιστα και σε ήπια μορφή αυτιστικά στοιχεία και φυσιολογική νοημοσύνη) μέχρι βαρύτερες μορφές (με πολλαπλά αυτιστικά στοιχεία συνοδευμένα από βαριά νοητική καθυστέρηση). Τα άτομα με αυτισμό παρουσιάζουν έκπτωση σε τρεις βασικούς τομείς:

Το Τμήμα Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης του «Κέντρου Παιδιού και Εφήβου» διοργανώνει την 4η Σειρά του Εκπαιδευτικού Προγράμματος για επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής με εμπειρία στη θεραπεία των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος και την ψυχοθεραπεία, με θέμα: «Η Ψυχοθεραπεία Κοινωνικής και Συναισθηματικής Ανάπτυξης- ΨΚΣΑ στη διαχείριση των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος Μέσης και Υψηλής Λειτουργικότητας: Εισαγωγή στις βασικές έννοιες» 

Οι ήπιες αναπτυξιακές διαταραχές εντάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος. Κύριο χαρακτηριστικό τους αποτελεί η ανάγκη απόκτησης, από την πλευρά των ατόμων, δεξιοτήτων  στους τομείς της επικοινωνίας, της κοινωνικότητας, της αναγνώρισης-έκφρασης-διαχείρισης των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς.

Ο όρος «αυτισμός» προέρχεται από τον ελληνικό όρο «εαυτός». Τη συγκεκριμένη ορολογία την εισήγαγε πρώτη φορά ο Bleuler (1911).

Πολλοί γονείς ανά διαστήματα έχουν αναρωτηθεί τι είναι αυτό που δυσκολεύει το παιδί τους να παρακολουθήσει με συνέπεια το μάθημα στην τάξη του, να κρατήσει σημειώσεις και να δείξει ενδιαφέρον για την κατάκτηση κάποιων γνώσεων και δεξιοτήτων.

Εάν ένα μωρό κάθεται μπροστά σε έναν υπολογιστή, σε ένα tablet ή σε μια τηλεόραση, αντί να παίζει με τους γονείς του, αυξάνεται ο κίνδυνος να εμφανίσει συμπτώματα τύπου αυτισμού αργότερα στην παιδική ηλικία του, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη έρχεται σε μία στιγμή που, λόγω πανδημίας, πολλά παιδιά σε όλον τον κόσμο μένουν όλη την ημέρα στο σπίτι τους, μειώνοντας έτσι τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα παιδιά.

Ο πιο συνήθης ορισμός που θα συναντήσει σχετικά με την Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς (ΕΑΣ), γνωστή και ως ABA (Applied Behavior Analysis), είναι πως πρόκειται για μία πρακτική εφαρμογή των ψυχολογικών αρχών της θεωρίας της μάθησης για την ενθάρρυνση ή συνηθέστερα την τροποποίηση της συμπεριφοράς.

Η Αυτιστική Διαταραχήεντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης. Ο αυτισμός είναι η πιο γνωστή και η πιο συχνά εμφανιζόμενη από αυτές τις διαταραχές.

Η διαταραχή Rett, γνωστή και ως σύνδρομο Rett, περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αυστραλό Andreas Rett, το 1966. Η διαταραχή αυτή εμφανίζει αρκετές παραλλαγές στην πορεία της, ανάλογα με την ηλικία πρώτης εμφάνισης και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και είναι συχνότερη στις γυναίκες.

Ο αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή η οποία επιδρά σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης ενός ατόμου. Η κλινική εικόνα του αυτισμού δεν είναι ομοιογενής, αλλά κυμαίνεται από ηπιότερες μορφές (με ελάχιστα και σε ήπια μορφή αυτιστικά στοιχεία και φυσιολογική νοημοσύνη) μέχρι βαρύτερες μορφές (με πολλαπλά αυτιστικά στοιχεία συνοδευμένα από βαριά νοητική καθυστέρηση).