Ακρόαση άρθρου......Η επιλεκτική αλαλία αποτελεί την άρνηση του παιδιού να μιλήσει έξω από το σπίτι ενώ, έχει φυσιολογική ή σχεδόν φυσιολογική χρησιμοποίηση του λόγου στο σπίτι.
Σύμφωνα με το DSM-IV τα προτεινόμενα κριτήρια διάγνωσης είναι:
- Συνεχής αποτυχία του παιδιού να μιλήσει σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις, στις οποίες υπάρχει η προσδοκία ομιλίας -π.χ. στο σχολείο- ενώ μιλάει σε άλλες καταστάσεις.
- Επίδραση της διαταραχής στην εκπαιδευτική ή επαγγελματική επίδοση ή στην επικοινωνία.
- Δεν εξηγείται στα πλαίσια άλλης διαταραχής στην επικοινωνία -π.χ. τραυλισμός- και δεν οφείλεται σε έλλειψη γνώσης της ομιλουμένης γλώσσας.
- Δεν συμβαίνει κατά την πορεία διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής, σχιζοφρένειας ή άλλης ψυχωτικής διαταραχής.
- Διάρκεια τουλάχιστον ενός μηνός, που δεν περιορίζεται στον πρώτο μήνα του σχολείου.
Κλινική εικόνα
Η έναρξη τοποθετείται στην ηλικία 3-8 ετών και εκδηλώνεται με την είσοδο του παιδιού στο σχολείο. Στην αρχή αποδίδεται σε υπερβολική ντροπαλότητα και με την πάροδο του χρόνου όταν αρχίζει να έχει επιπτώσεις στη σχολική ζωή, διαπιστώνεται το πρόβλημα. Το παιδί αναζητά την επικοινωνία με χειρονομίες, παντομίμα και ζωγραφική. Στο σπίτι είναι ιδιαίτερα ομιλητικό αν και μερικές φορές διαλέγει μπροστά σε ποιόν θα μιλήσει.
Ορισμένα παιδιά αρνούνται τελείως να μιλήσουν σε ξένους και στο σχολείο, είναι λιγότερο ανεσταλμένα στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, ενώ μιλούν ελεύθερα στους γονείς και τα αδέλφια τους. Στο σχολείο μπορεί να μιλούν σε συνομήλικους τους ενώ αρνούνται να μιλήσουν στους δασκάλους. Οι νοητικές ικανότητες είναι φυσιολογικές ή ανώτερες ενώ συχνά στο ιστορικό βρίσκεται μία μικρή καθυστέρηση στην εξέλιξη τού λόγου τα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής. Ιδιοσυγκρασιακά αυτά τα παιδιά περιγράφονται ενδοστρεφή και αποτραβηγμένα από κοινωνικές επαφές. Είναι παιδιά υπερπροστατευμένα από αγχώδεις μητέρες. Η έναρξη μπορεί να είναι προοδευτική με την έναρξη του σχολικού έτους ή απότομη μετά από κάποιο τραυματικό γεγονός. Αλλαγές στη ζωή του παιδιού όπως μετανάστευση σε περιοχή που μιλάνε άλλη γλώσσα, νοσηλεία, αποχωρισμός από οικογένεια, φυσικό τραύμα και κακοποίηση θεωρούνται ως εκλυτικοί παράγοντες.
Περίπου τα μισά απ' αυτά τα παιδιά ξεπερνούν το πρόβλημα μέσα σε μερικούς μήνες κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Γενικά η αποκατάσταση της λεκτικής επικοινωνίας γίνεται αυθόρμητα και σπανίως αναφέρονται περιπτώσεις όπου δεν παρατηρείται βελτίωση μέχρι την ενήλικη ζωή.
Η θεραπεία για την επιλεκτική αλαλία συνίσταται κυρίως από ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Ψυχοδυναμική θεραπεία, συμπεριφοριστική θεραπεία, και η οικογενειακή θεραπεία είναι οι πιο συχνά προτεινόμενες.
