Λένε πως η γονεική αγάπη είναι το υψηλότερο και αγνότερο είδος αγάπης, καθώς προορίζεται για να δίνει, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Μπορεί ο εραστής να αγαπά και να περιμένει ανταπόδοση από τον αγαπημένο, το ίδιο και ο φίλος, ένας γονέας, όμως, αγαπά το παιδί του και του προσφέρει χωρίς περιορισμούς, μετέχοντας έτσι στο πιο αλτρουιστικό και ανιδιοτελές είδος της αγάπης.

''Μια μέρα έπιασε ένα κοράκι και του έβαψε κόκκινα τα φτερά, πράσινο το στήθος και μπλε την ουρά. Όταν φάνηκε πάνω απ' το καλύβι μας ένα κοπάδι από κοράκια, ο Lekh άφησε ελεύθερο το χρωματισμένο πουλί. Μόλις όμως αυτό ενώθηκε με το κοπάδι, άρχισε μια απελπισμένη μάχη. Το κοράκι που ξεχώριζε, δέχθηκε επίθεση απ' όλες τις πλευρές.

Αδιαμφισβήτητα, η ευτυχία είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις για πολλές από τις πράξεις και τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο καθένας μας ξοδεύει πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια αναλογιζόμενος πάνω στην ευτυχία, στο τι σημαίνει, τι μπορεί να κάνει για να βρεθεί στο δρόμο που θα τον οδηγήσει σε αυτή ή τους λόγους που ίσως ακόμη δεν νιώθει ότι βρίσκεται σε αυτόν τον δρόμο.

Ως άνθρωποι, βρισκόμαστε από τη φύση μας σε μια οριακή κατάσταση. Από τη μία, τείνουμε προς το άπειρο, επιθυμώντας να κατανοήσουμε ό,τι μας υπερβαίνει, αλλά και να πράξουμε ό,τι είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Από την άλλη, είμαστε πεπερασμένα όντα, κάτι που σημαίνει πως, παρά την έλξη που νιώθουμε για το άπειρο, γνωρίζουμε κατά βάθος πως ποτέ δε θα καταφέρουμε να το φτάσουμε.

Είναι γνωστό πως τα άτομα με ψυχικές διαταραχές έχουν να αντιμετωπίσουν μια πληθώρα προβλημάτων, που δεν περιορίζονται μονάχα στη σφαίρα των συμπτωμάτων της εκάστοτε ψυχικής διαταραχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το στίγμα σε βάρος τους, που κυριαρχεί στην κοινωνία. Κατά τη γνώμη μου, το στίγμα αυτό θρέφεται από την άγνοια. Μια άγνοια που οδηγεί πολλούς στο χλευασμό των ατόμων με διαταραχές, ο οποίος αφορμάται από την πεποίθηση πως τα άτομα αυτά αντιλαμβάνονται διαφορετικά και λανθασμένα την πραγματικότητα.