Είναι σχεδόν αδύνατον να φανταστεί κανείς μία ζωή δίχως άγχος. Πρόκειται για ένα συναίσθημα που υπάρχει πάντα εντός μας και είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ανθρώπινη συνθήκη. Ήδη το ίδιο το γεγονός της γέννησης αποτελεί για το βρέφος την πρώτη ατομική εμπειρία του άγχους. Από τα γεννοφάσκια, προτού αρχίσουμε να αγχωνόμαστε, υπήρχε κάποιος άλλος να αγχώνεται για εμάς.

Η ζωή με πάει ή την πάω; Είναι κάτι που συχνά αναρωτιέμαι όταν δεν αντλώ ικανοποίηση από το πώς βαίνουν τα πράγματα στη ζωή μου. Παίρνω λοιπόν την απόφαση να κάνω μία καινούργια αρχή.
Ή από την άλλη, εγώ μια χαρά ήμουν με την ζωή μου, αλλά κάτι συνέβη που με ταρακούνησε και χρειάζομαι να προσαρμοστώ σε καινούργια δεδομένα.

Στη φαινομενολογία της αντίληψης ο M. Ponty παρατηρεί ότι «το σώμα είναι το γενικό μέσον μας, προκειμένου να έχουμε έναν κόσμο». Υπάρχει όμως και ένας άλλος κόσμος όπου δεν ζουν τα σώματα, πρόκειται για την ηλεκτρονική μεθόριο, είναι ο κόσμος του διαδικτύου. Το διαδίκτυο εμφανίζεται ως μία ασώματη τεχνολογία που υπόσχεται ακριβώς την υπέρτατη απελευθέρωση μου από τον υλικό χώρο.

Η επιδίωξη της ευτυχίας δεν είναι απλά μία πρόσφατη μόδα, αλλά πρόκειται για ένα θέμα που απασχολεί την σκέψη των φιλοσόφων ανά τους αιώνες. Ήδη από την αρχαιότητα η έννοια της ευδαιμονίας αποτελούσε κοινό τελικό σκοπό στην ζωή του ανθρώπου μεταξύ διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων, αυτό που άλλαζε κάθε φορά ήταν η προτεινόμενη διαδρομή.

Η ενεργητικότητα και η παθητικότητα είναι δύο διαφορετικοί δρόμοι που οδηγούν προς την ικανοποίηση. Άντρες και γυναίκες θέλουν τόσο να αγαπήσουν όσο και να αγαπηθούν. Στην ουσία μοιράζονται μία αμοιβαία συναισθηματική ανάγκη. Θέλουν να είναι τόσο ενεργητικοί, όσο και παθητικοί.