Το "κενό" της αφθονίας

Ακρόαση άρθρου......

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να προσκολλόμαστε σε αυτά που υπάρχουν στη ζωή μας: τα αντικείμενα, τους ανθρώπους, τις σχέσεις, τις δουλειές, τις καταστάσεις, τις απόψεις, τις πεποιθήσεις. Ακόμα κι αν αυτά δεν μας δίνουν πια την ικανοποίηση που μας έδιναν, δεν μας κάνουν πια ευτυχισμένους.

Φοβόμαστε να τα αφήσουμε πίσω μας, φοβόμαστε μήπως διαταραχθεί η ηρεμία, η ασφάλειά μας.

Τι θα συμβεί, αλήθεια, αν πετάξουμε τα παλιά, τα συνηθισμένα, αυτά που πλέον δεν έχουν καμία χρησιμότητα στη ζωή μας;

Θα έρθει το καινούριο, το διαφορετικό, αφού κανένα κενό δεν μπορεί να μείνει ακάλυπτο. Τα κενά είναι για να αναπληρώνονται. Όταν δημιουργείται κάποιο κενό, επιστρατεύονται όλες οι δυνάμεις προκειμένου αυτό να καλυφθεί με κάτι καινούριο και συνήθως καλύτερο από το προηγούμενο.

Όταν, όμως, συσσωρεύουμε για πολύ καιρό τα παλιά και, συνήθως, άχρηστα πράγματα, υλικά ή άυλα, η ενέργεια μας μπλοκάρεται. Βρίσκεται εκεί, μέσα στα γεμάτα, ακατάστατα συρτάρια, τα μπουκωμένα ντουλάπια, τις υπερφορτωμένες σκέψεις μας. Είναι σαν να έχει κολλήσει το αίμα σε διάφορα σημεία στις αρτηρίες μας. Δεν εξυπηρετούν σε κάτι και ταυτόχρονα δεν υπάρχει κάποιο κενό για να καλυφθεί, ακόμα κι αν το αναζητάμε και επιδιώκουμε κάποια αλλαγή. Ας αφήσουμε ό,τι δεν μας προσφέρει κάτι σημαντικό πια. Πρέπει να αφήσουμε κάτι πίσω, προκειμένου να έρθει κάτι καλύτερο.

Ο φόβος, ο φόβος της αλλαγής, ο φόβος για το καινούριο, ο φόβος για το άγνωστο, φέρνει δυστυχία και εμποδίζει την αφθονία, την ευημερία.

Η αφθονία βρίσκεται παντού. Aρκεί να την αφήσουμε να μπει και στη δική μας ζωή, τη δική μας καθημερινότητα. Δημιουργήστε κενά, τα κενά της αφθονίας ∙ αφήστε πίσω τα παλιά, καλωσορίστε τα καινούρια…